Mahkemesi : Trabzon 2. İş Mahkemesi
Tarihi : 23/12/2014
Numarası : 2013/133-2014/701

Taraflar arasındaki dava sonucunda verilen hükmün süresi içinde taraflarca temyiz edilip incelemenin Yargıtayca duruşmalı olarak yapılması davacı A.. G.. vekili Av.N. E. G. tarafından istenilmekle, duruşma için tebliğ edilen 12.05.2015 günü belirlenen saatte temyiz eden davacı A.. G.. vekili Av.N. E. G. geldi. Davalı taraftan gelen olmadı. Gelenin huzuru ile duruşmaya başlandı. Duruşmada hazır bulunan tarafın sözlü açıklamaları dinlendi. Duruşmanın bittiği bildirildi. Dosyadaki belgeler incelendi. Gereği görüşüldü:
1.Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine.
2.Davacı vekili, davacının 15.11.2007-01.01.2010 tarihleri arasında şoför olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin haksız feshedildiğini iddia ederek kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin, ikramiye, fazla çalışma ve hafta tatili alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile kanıtlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda, ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
Somut olayda, davacı dava dilekçesinde müvekkilinin Pazartesi, Çarşamba ve Cuma günleri 05:30-22:00 saatleri arasında, Salı, Perşembe ve Cumartesi günleri 05:30-18:00 saatleri arasında çalıştığını iddia etmiştir.
Davacı tanıklarından Muhammet davacının Pazar günleri hariç haftanın 6 gününde sabah 7:00 de başlayacak diyalizde hazır olacak şekilde hastaları evlerinden alıp hastaneye getirdiğini, hastaların işlemleri bittiğinde yine aynı şekilde evlerine bıraktığını, bu işlemlerin haftanın 3 günü akşam 16.00 da bitecek şekilde, haftanın öteki 3 gününde de akşam 20:00 de bitecek şekilde olduğunu, diğer tanık İbrahim, davacının işyerinde Pazar günü hariç seansların olduğu 6 gün çalıştığını, Pazartesi, Çarşamba ve Cuma günleri 3 seans olduğu için hastanın sabah en geç 07:00 de diyalizde olacak şeklide şoförlerin evinden hastaları alıp 06:45"de merkezde hazır bulundurduklarını, akşam da diyalizin sona erdiği 20.00 "de hastaları merkezden alıp evlerine bırakıldığını, Salı, Perşembe ve Cumartesi günleri 2 seans olduğu için yine aynı şekilde sabah çalışması başlayıp diyalizin sona erdiği akşam 16.00 da hastaların alınıp evlerine bırakıldıklarını, diğer tanık Yusuf hasta olarak sabah en erken 07:00 "de bazen öğlen vakti, bazen de akşama yakın saatlerde aldıklarını en geç saatte 21:00 de evine bırakıldığını beyan etmişlerdir.
Davalı tanıklarından Sabri, ilk diyaliz sabah 7.00 de başlayacağı için hastaların 6:40 da servis aracı ile hazır edildiklerini, davacının çıkan hastaları evlerine bıraktıktan sonra 11:30 da diyalize girecek yeni hastaları evlerinden alıp ikinci servisi yaptığını, yine hastanede bekleme yapıp hastaları evlerine bıraktıktan sonra üçüncü servisi 16.00 da diyalize girecek hastaları getirdiğini, son seansın saat 20:30 da sona erdiğini ve hastaların evlerine bırakıldıklarını, bu şekilde çalışma haftanın üç günü 3 seans diğer günlerde iki seans yapıldığını beyan etmiştir.
Bilirkişi davacının 3 gün 06:30-20:30 saatleri arasında 3 gün ise 06:30-16:30 saatleri arasında haftada 61,5 saat çalıştığını ve 16,5 saat fazla mesai yaptığını kabul etmiştir.
Dairemizin 2014/700 E. sayılı dosyasının, davacısı H. S., davalısı ise bu dosyanın davalısı şirket olan dosyada, Trabzon 1. İş Mahkemesince yapılan yargılamada alınan bilirkişi raporunda tanık beyanlarına göre bu dosyanın davacısı ile aynı işi yapan davacının haftalık 22,30 saat fazla çalışması olduğu tespit edilmiş ve fazla mesai alacağı buna göre hesaplanmıştır. Verilen karar Dairemizce onanmıştır. Bu dosyada tanık beyanları ve fiili çalışma durumu hastaların eve bırakılıp evden alındıkları saatler dikkate alınmaksızın hesaplama yapılması hatalıdır. Yapılacak iş, Dairemizce onanmış olan benzer dosya ve bu dosyadaki tanık beyanları ile çalışma düzenine ilişkin tüm deliller birlikte değerlendirilerek, denetime elverişli olacak şekilde fazla mesai alacağı belirlenip sonucuna göre karar vermektir.
O halde davacının bu yönlere ilişkin temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, 1.100,00 TL avukatlık ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, aşağıda yazılı temyiz harcının davalıya yükletilmesine, 12.05.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.