Danıştay 7. Daire 2022/64 Esas 2022/364 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2022/64
Karar No : 2022/364

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : ...
VEKİLİ : Av. ...
KARŞI TARAF (DAVALI) : ... Bakanlığı adına ... Müdürlüğü
VEKİLİ : Av. ...

İSTEMİN KONUSU : ... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E:... , K:... sayılı kararının aleyhlerine olan hüküm fıkrasının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına 2014 ve 2015 yıllarında tescilli 18 adet ihracat beyannamesi muhteviyatı eşyanın Tunus, Cezayir, Suudi Arabistan ve Lübnan yerine Libya'ya gönderildiğinin tespit edildiğinden bahisle 4458 sayılı Gümrük Kanunu'nun 235. maddesinin 2. fıkrasının (b) bendinin olay tarihinde yürürlükte bulunan şekli uyarınca karara bağlanan para cezasına vaki itirazın reddine dair işlemin iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Bozma kararı üzerine, ara kararıyla temin edilen bilgi ve belgelerden, dava konusu beyannamelerin teslim şekillerinin EXW (tüm masraf ve riskler ithalatçıya ait olmak üzere eşyanın ihracatçının depo ya da fabrikası gibi belirlenen yerde teslimi şeklinde gerçekleşen ihracatçının iş yerinde teslim), FOB (eşyanın belirlenen deniz taşıtına yüklenerek taşıma, sigorta gibi maliyet ve sorumlulukların ithalatçıya devredildiği gemi bordasında teslim), FCA (malların ihraç gümrüğünden geçirilip, alıcının belirlediği taşıyıcıya belirlenen yer ve noktada teslimi şeklinde gerçekleşen taşıyıcıya teslim), CFR (belirlenen varış limanına gönderilmesi için eşyanın navlunun ödenmesi suretiyle navlun ödenmiş halde teslim) olarak belirlendiği, EXW teslim şeklinde malın alıcının emrine, FOB teslim şeklinde malın nakliye yapılacak gemi güvertesine, FCA teslim şeklinde malın alıcının gösterdiği yere teslim edilmesine kadar ihracatçının sorumlu olduğu, dolayısıyla EXW, FOB ve FCA teslim şekillerinde malların beyan edilen ülkelere değil, Libya'ya gönderilmesi bilgi ve kontrolü dahilinde olmadığından ihracatçının sorumluluğunun bulunmadığı ve 4458 sayılı Gümrük Kanunu'nun 235. maddesinin 2. fıkrasının (b) bendi uyarınca ceza kesme koşullarının söz konusu beyannameler bakımından oluşmadığı; ancak, CFR teslim şeklinde satıcının gümrük işlemlerini tamamlayacağı ve taşıma acentesi ile sözleşme yaparak varış limanına kadar olan navlun ücretini ödeyeceği belirtildiğinden, ihracatçı tarafından taşıma acentesi ile sözleşme yapılması gerektiği, dolayısıyla bu teslim şeklinde taşıma acentesi ile sözleşme yapan ihracatçının malların gönderileceği yer ile ilgili bilgisi olduğundan sorumlu olduğu; 4458 sayılı Kanun'un 235. maddesinin 7190 sayılı Kanun'un 12. maddesiyle değiştirilen şeklinde, eşyanın gümrüklenmiş değerinin onda biri kadar para cezası öngörüldüğünden, vergi cezaları için de geçerli olan "lehe hükmün uygulanması" yolundaki genel ceza hukuku ilkesi karşısında, teslim şekli CFR olan beyannameler nedeniyle kesilen cezaların eşyanın gümrüklenmiş değerinin onda birine isabet eden kısmında hukuka aykırılık, aşan kısmında ise hukuka uyarlık görülmediği gerekçesiyle dava konusu işlemin teslim şekli EXW, FOB ve FCA olarak belirlenen beyannamelere ilişkin kısmı ile eşyanın gümrüklenmiş değerinin onda birini aşan bölümünün iptaline, kalan kısmı yönünden ise davanın reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Eşyanın, ihracatçısı ile taşıyıcı firma arasında yapılan sözleşmeye aykırı şekilde 3. bir ülkeye götürülebileceği, taşıma esnasında alıcı tarafından 3. kişiye satılması halinde 3. ülkeye gönderilmesinin söz konusu olabileceği, her iki durumda da ihracatçının sorumlu tutulamayacağı ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : İstemin reddi gerektiği savunulmaktadır.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ ...'IN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararın temyize konu hüküm fıkrasının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen kararın redde ilişkin hüküm fıkrası usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri anılan hüküm fıkrasının bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. ... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararının redde ilişkin hüküm fıkrasının ONANMASINA,
3. Hüküm altına alınan tutar üzerinden binde 9,10 oranında ve ... TL'den az olmamak üzere hesaplanacak nispi karar harcından, Mahkemece karara bağlanan harcın mahsubundan sonra, kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
4. Dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
5. 2577 sayılı Kanun'un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 02/02/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.