MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi

Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki alacaklı tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü :
Alacaklı tarafından, bonoya dayalı olarak kambiyo senetlerine mahsus haciz yolu ile başlatılan icra takibinde; borçlu ..."nin, köye ait taşınmazlara haciz konulduğunu, konulan hacizlerin 442 Sayılı Köy Kanunu"nun 8. maddesine aykırı olduğunu ileri sürerek hacizlerin kaldırılması istemi ile icra mahkemesine başvurduğu, mahkemece; Köy Kanunu"nun 8. maddesi gereğince köy orta mallarının haczinin kabil olmadığı gerekçesiyle şikayetin kabulü ile hacizlerin kaldırılmasına hükmolunduğu, kararın alacaklı vekili tarafından temyizi üzerine, mahkemece ek karar ile temyiz talebinin süre yönünden reddine karar verildiği görülmektedir.
Mahkemece, borçlunun temyiz başvurusunun süresinde olmaması nedeniyle 25/07/2016 tarihinde temyiz talebinin reddine karar verilmiş ise de, borçlunun gerek 22/07/2016 tarihli temyiz dilekçesinde, gerekse ek kararın temyizi nedeniyle verdiği 23/08/2016 tarihli dilekçesinde, gerekçeli kararın tebliğinin usulsüz olduğunu ileri sürdüğü görülmüş olup,7201 Sayılı Tebligat Kanunu"nun 12. maddesine göre, hükmi şahıslara tebligat selahiyetli mümessillerine, bunlar birden fazla ise yalnız birine yapılır. Aynı Kanunun 13. maddesine göre de, tebliğ yapılacak bu kişiler, herhangi bir sebeple mutad iş saatlerinde işyerinde bulunmadıkları veya o sırada evrakı bizzat alamayacak bir halde oldukları takdirde, tebliğ orada hazır bulunan memur veya müstahdemlerinden birine yapılır. Tebliğ tarihi itibariyle yürürlükte olan Tebligat Yönetmeliğinin 21. maddesinde ise; tüzel kişi adına tebligatı almaya yetkili kişilerin, herhangi bir sebeple mutat iş saatlerinde işyerinde bulunmamaları veya o sırada evrakı bizzat alamayacak bir halde olmaları durumunda tebliğin, orada hazır bulunan memur veya müstahdemlerinden birine yapılacağı, kendisine tebliğ yapılacak memur veya müstahdemin, tüzel kişinin o yerdeki teşkilatı veya personeli içinde vazife itibariyle tüzel kişinin yetkilisinden sonra gelen kimse veya evrak müdürü gibi esasen bu kabil işlerle vazifelendirilmiş biri olması lazım geldiği, bunların da bulunmadığı tebliğ mazbatasında tespit edilmek şartıyla, o yerdeki diğer memur veya müstahdemlerinden birine yapılacağı hüküm altına alınmıştır.
Mahkemenin gerekçeli kararı, alacaklı şirkete tebliğe çıkarılmış ve “adreste çalışan ...’e tebliğ edildi” şerhi ile 02.05.2015 tarihinde tebliğ edilmişse de, tebliğ işlemi yukarıda açıklanan TK"nun 12 ve 13.maddeleri ile Tebligat Kanunu"nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 21. maddesinde düzenlenen tüzel kişilere tebligat usulüne aykırı olarak, borçlu şirketin yetkilisinin iş yerinde bulunup bulunmadığı tespit edilmeksizin, çalışan olduğu belirtilen ...’e yapılmış olup, anılan tebligat usulsüzdür. Dolayısıyla alacaklının temyizinin süresinde olduğunun kabulü gerektiğinden, ... İcra Hukuk Mahkemesi"nin 25.07.2016 tarih ve 2015/192 E. - 2015/149 K. sayılı ek kararının oybirliğiyle kaldırılmasına karar verilerek 09.04.2015 tarihli asıl kararın temyiz incelemesine geçildi.
442 sayılı Köy Kanunu"nun 8. maddesinde; ""Köyün orta malı kanun karşısında Devlet malı gibi korunur. Bu türlü mallara el uzatanlar Devlet malına el uzatanlar gibi ceza görürler"" hükmü düzenlenmiştir.
3402 sayılı Kadastro Kanunu"nun Kamu malları başlıklı 16. maddesinde; ""Kamunun ortak kullanılmasına veya bir kamu hizmetinin görülmesine ayrılan yerlerle Devletin hüküm ve tasarrufu altında bulunan sahipsiz yerlerden:
A)Kamu hizmetinde kullanılan, bütçelerinden ayrılan ödenek veya yardımlarla yapılan resmi bina ve tesisler, (Hükümet, belediye, karakol, okul binaları, köy odası, hastane veya diğer sağlık tesisleri, kütüphane, kitaplık, namazgah, cami, genel mezarlık, çeşme, kuyular, yunak ile kapanmış olan yollar, meydanlar, pazar yerleri, parklar ve bahçeler ve boşluklar ve benzeri hizmet malları) kayıt, belge veya özel kanunlarına göre Hazine, kamu kurum ve kuruluşları, il, belediye, köy veya mahalli idare birlikleri tüzelkişiliği adlarına tespit olunur.
B)Mera, yaylak, kışlak, otlak, harman ve panayır yerleri gibi paralı veya parasız kamunun yararlanmasına tahsis edildiği veya kamunun kadimden beri yararlandığı belgelerle veya bilirkişi veya tanık beyanı ile ispat edilen orta malı taşınmaz mallar sınırlandırılır parsel numarası verilerek yüzölçümü hesaplanır ve bu gibi taşınmaz mallar özel siciline yazılır"" düzenlemesine yer verilmiştir.
Somut olayda, haczedilen taşınmazlardan, ... İli, ... İlçesi, 264 Ada 1 Parsel sayılı taşınmaz ile 270 Ada 3 Parsel sayılı taşınmazın tapuda bahçeli kargir motel vasfıyla ... Köyü Tüzel Kişiliği adına kayıtlı olduğu anlaşılmaktadır.
Her ne kadar mahkemenin gerekçesinde, Dairemizin 2010/30181 Esas - 2011/11864 Karar sayılı kararında atıf yapılan Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararında geçen köy orta malı kavramının, taşınır yada taşınmaz tüm malları kapsayan bir kavram olduğu belirtilmiş ise de, anılan 30.05.1940 tarih ve 1938/21 Esas - 1939/36 Karar sayılı İBK"da, köy işleri için salma suretiyle köy sandığında biriken paraların, borç için haczedilip haczedilemeyeceği hususu tartışılırken, Köy Kanunu"nun, köyü, menkul ve gayrimenkul mallara sahip bir varlık olarak tarif ettiği, 8. maddesinde bu orta malların kanun karşısında devlet malı gibi korunacağı hükmü vaz edilmek suretiyle devlet malları nasıl kanuni bir himayeye mazhar iseler, köy orta mallarının da ayni himayeden müstefit olacaklarının ifade edildiği, bu hükmün şümulü dairesini daraltmak için kanun metninde bir işaret bulunmadığı gibi, kanunun ruhundan da böyle bir mana çıkarılamayacağı, alacaklıların hacizlerine ve takas talebi dermeyan etmelerine karşı da himaye ettiği belirtilerek, köyün salma paralarının haczinin caiz olmadığı sonucuna varılmış, bir başka anlatımla, anılan İBK"da köy tüzel kişiliğinin orta mallarının haczedilemeyeceği kabul edilmiş olup, köyün orta-kamu malı ayrımı yapılmadan tüm taşınır ve taşınmaz mallarının haczedilemeyeceğine dair bir tesbitin bulunmadığı görülmektedir.
Bu durumda, mahkemece, alacaklının temyiz dilekçesinde belirttiği ... İli, ... İlçesi, 264 Ada 1 Parsel sayılı taşınmaz ile 270 Ada 3 Parsel sayılı taşınmazın, bahçeli kargir motel vasfıyla tapuda kayıtlı olmaları nedeniyle, Kadastro Kanunu"nun yukarıda açıklanan maddeleri kapsamında nitelikleri, orta-kamu malı olup olmadıkları, gerektiğinde mahallinde keşif ve bilirkişi incelemesi yapılmak suretiyle tespit edilerek, oluşacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken, yazılı gerekçe ile şikayetin kabulü yönünde hüküm tesisi isabetsizdir.
SONUÇ : Alacaklının temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK"nun 366. ve HUMK’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), peşin alınan harcın istek halinde iadesine, ilamın tebliğinden itibaren 10 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 30/04/2018 gününde oyçokluğuyla karar verildi.
Köy Kanunu"nun 8. maddesi ile (kanun karşısında devlet malı gibi) korunacağı hükme bağlanmış olan köy orta malı, köy tüzel kişiliğinin taşınır ve taşınmaz tüm mallarını kapsayan bir kavramdır.
Üzerinde motel bulunan mahcuz taşınmazlar da bu kavram içindedir. Bu kanun ya da başka bir kanun, özgülendikleri amaca veya başka bir ölçüye göre bir ayrım yapmadığından köy tüzel kişiliğinin malları İİK"nun 82/1-1. bendi gereği haczedilemez. Bu düşünce ve sonuç 30/05/1940 tarih ve 21/36 sayılı içtihadı birleştirme kararında açıkça belirtilmiştir. Dairemizin 16/10/1997 tarih ve 1997/10461 E.-1997/10986 K. sayılı emsal kararı da aynı yöndedir.
O halde şikayetin reddine ilişkin mahkeme kararının onanması gerekirken taşınmazın orta-kamu malı olup olmadığı yönünde mahallinde keşif ve bilirkişi incelemesi yapılması gerekçesi ile kararın bozulması yönündeki Dairemizin çoğunluk görüşüne katılmıyorum. 30/04/2018