Danıştay 4. Daire 2018/3093 Esas 2022/1055 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2018/3093
Karar No : 2022/1055

TEMYİZ EDEN TARAFLAR : 1- … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …
2- …
İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek taraflarca aleyhlerine olan hüküm fıkralarının bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem : Davacı adına 2014 yılında satışını yaptığı gayrimenkullerden elde ettiği ticari gelirini beyan etmediğinden bahisle takdir komisyonu kararları uyarınca tekerrür hükümleri uygulanmak suretiyle %50 oranında artırılarak kesilen vergi ziyaı cezalı 2014/3, 10 dönemleri katma değer vergilerinin kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: ... Vergi Mahkemesince verilen … tarih ve E:…, K:… sayılı kararda; idarece matrah takdiri yapılırken taşınmazları satın alan kişiler nezdinde bir araştırma yapılıp yapılmadığı hususunun sorulmasına ilişkin 29/03/2017 tarihli ara kararına verilen cevabi yazıda, taşınmazları devir alan kişiler nezdinde bir araştırma yapılmadığı, satışların tapu kayıtları esas alınarak tespit yapıldığının bildirildiği görüldüğü, dosya içerisinde mevcut 07/09/2016 tarihli takdir komisyonu kararlarının incelenmesinden; takdir edilen dönem matrahına nasıl ulaşıldığı yolunda somut verilerin yer almadığı, "mükellefin aynı vergi türünden önceki beyanlarının ortalaması ile Ankara tüketici fiyatları indeksi, ekonomik büyüme hızı, sair piyasa koşulları ve faaliyet konusu ile ilgili diğer bilgiler ile emsali mükellef beyanları doğrultusunda..." muğlak ifadelere yer verildiği, satın alanlar nezdinde de bir inceleme olmadığı gibi davalı idarecede de bu yönde bir araştırma yapılmadığının anlaşıldığı, bu durumda, takdir komisyonunca dönem matrahının takdirinde somut ve kanaatten uzak şekilde matrah tayini yoluna gidildiğinin kabulüne olanak bulunmadığından, soyut ve varsayıma dayalı olarak re'sen tarh edilen cezalı vergilerde hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Bölge İdare Mahkemesince; ikrazatçılık faaliyetinde bulunmakta iken 08/06/2011 tarihinde anılan faaliyetine son verip, bu tarihten itibaren gayrimenkul acentelerinin faaliyetleri ile uğraşmaya başlayan davacının gayrimenkul satışlarına ilişkin E-vdo kayıtlarında yapılan sorgulamada, 2012 yılında 9 adet, 2013 yılında 15 adet, 2014 yılında 3 adet olmak üzere toplam 27 adet gayrimenkul sattığının tespit edildiği, yükümlünün gayrimenkul satışları için ibraz ettiği faturaların incelenmesinden ise söz konusu satışlardan 2012 yılında 2 adet, 2013 yılında 8 adet, 2014 yılnda 3 adet olmak üzere toplam 13 adeti için fatura düzenlemeyip, kayıt ve beyan dışı bıraktığının tespit edildiği, davacının satışını yaptığı gayrimenkulleri kayıt ve beyan dışı bıraktığının davalı idarece tepit edilmesi nedeniyle olayda re'sen tarh nedeni mevcut olup, takdir komisyonunca da söz konusu gayrimenkullerin alım-satıma taraf olanların beyanı üzerine düzenlenen ve resmi belge niteliğinde olan tapu işlemleri sırasında belirtilen tutarları katma değer vergisinin matrahı olarak takdir etmesinde isabetsizlik görülmediği, ancak uyuşmazlığa konu taşınmazların net alanının 150 m²'yi geçtiği yönünde dosyada herhangi bir bilgi belge bulunmadığı gibi, Vergi Mahkemesinin 29/03/2017 tarihli ara kararına davalı idarece verilen cevap ve eki belgeler arasında da bu hususun tevsikine yönelik belge bulunmadığından, vergilendirme işleminin, takdir komisyonunca uyuşmazlık konusu dönemler için takdir edilen matrahlara KDV oranının %1 uygulanarak yapılması gerekirken, cezalı tarhiyatın, davalı idarece bu oranın üzerinde olmak üzere, %17 fazlasıyla hesaplanan katma değer vergisi ile bu vergiye isabet eden vergi ziyaı cezalarında hukuka uyarlık bulunmadığı, takdir edilen söz konusu matrahlar üzerinden %1 KDV oranı uygulanarak hesaplanan katma değer vergisi ve verginin bir katı tutarında kesilen vergi ziyaı cezalarında ise yasaya aykırılık görülmediği, tekerrür yönünden ise, dava konusu cezaya ilişkin fiilin 2014 yılında işlendiği, ancak tekerrür için 2014 yılından önce işlenmiş ve kesinleşmiş bir fiilin mevcut olması gerektiğinden, aynı yıl içinde kesinleşen cezalar nedeniyle tekerrür hükümlerinin uygulanmasında isabet görülmediği sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davalı istinaf başvurusunun kabulüne, davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDEN DAVACININ İDDİALARI : 2014 yılında 3 adet satışının olduğu, …'a … tarihinde satılan gayrimenkulü 26/06/2007 tarihinde aldığı, …'a 13/10/2014 tarihinde satmış olduğu gayrimenkulünü 26/06/2007 tarihinde aldığı, …'e 30/10/2014 tarihinde satmış olduğu gayrimenkulünü ise 31/08/2009 tarihinde aldığı, Kanunda belirtilen beş yıllık zaman aşımının dolduğu belirtilerek, kararın aleyhe olan kısmının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

TEMYİZ EDEN DAVALININ İDDİALARI : Kararın aleyhe olan kısmının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

DAVACININ SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

DAVALININ SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz istemlerinin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçelerde ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Tarafların temyiz istemlerinin reddine,
2. Temyize konu … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:2018/274 sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunanlar üzerinde bırakılmasına,
4. 492 sayılı Harçlar Kanunu'na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca, davacı aleyhine onanan tutar üzerinden binde 9,10 oranında ve … TL den az olmamak üzere hesaplanacak nispi karar harcından, varsa evvelce ödenen harcın mahsubundan sonra kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
5. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 23/02/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.