Danıştay 4. Daire 2018/6495 Esas 2022/1103 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2018/6495
Karar No : 2022/1103

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : … Konutları Site Yönetimi
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı site yönetimi bünyesinde konut hizmetleri görevlisi olarak çalıştırılan kişilere yapılan ücret ödemelerinden tevkifat yapılmadığının tespit edilmesi üzerine, takdir komisyonu kararlarına istinaden 2010/1, 2, 3, 4, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 2011/1, 2, 4, 5, 6, 8, 9, 10, 11, 12, 2012/1, 2, 4, 5, 8, 11, 12, 2013/1, 2, 4, 6, 7, 9, 10, 11, 12, 2014/1, 2, 3, 4, 5, 7, 8, 9. dönemleri için tarh edilen vergi ziyaı cezalı gelir (stopaj) ve damga vergilerinin kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesince verilen … tarih ve E:…, K:… sayılı kararda; matrahın dayanağının olmadığı takdir komisyonu kararlarına dayalı olarak yapılan dava konusu vergi ziyaı cezalı gelir (stopaj) vergisi tarhiyatlarında hukuka uygunluk bulunmadığı; davacı site yönetimi ile sitede çalışan ücretli personel arasında tarhiyata dayanak 488 sayılı Damga Vergisi Kanunu'nun 1. maddesi kapsamında değerlendirilebilecek nitelikte bir belgeden söz edilemeyeceğinden, damga vergisi açısından, vergiyi doğuran olayın meydana geldiğinin kabulüne olanak bulunmadığı anlaşıldığından, dava konusu vergi ziyaı cezalı damga vergisi tarhiyatlarında da hukuka uygunluk bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Bölge İdare Mahkemesince; Davacı site yönetiminin, Gelir Vergisi Kanunu'nun 94. maddesinde tevkifat yapmakla yükümlü kişi ve kurumlar arasında sayılmaması, anılan yasa uygulaması bakımından "sair kurum" olarak nitelendirilmesinin mümkün olmaması ve de ticaret mahalli olmayan sitede çalıştırılanların, Gelir Vergisi Kanunu'nun 23. maddesinin 6. fıkrası kapsamında değerlendirilmesi gerektiğinden, yapılan vergi ziyaı cezalı gelir (stopaj) ile damga vergi tarhiyatlarında hukuka uygunluk ve istinaf başvurusuna konu vergi mahkemesi kararında sonuç itibariyle isabetsizlik görülmediği sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle istinaf isteminin reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Yapılan işlemlerin yerinde ve hukuka uygun olduğu ileri sürülerek kararın bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 94. maddesinin 1. bendinde, kamu idare ve müesseseleri, iktisadi kamu müesseseleri, sair kurumlar, ticaret şirketleri, iş ortaklıkları, dernekler, vakıflar, dernek ve vakıfların iktisadi işletmeleri, kooperatifler, yatırım fonu yönetenler, gerçek gelirlerini beyan etmeye mecbur olan ticaret ve serbest meslek erbabı, zirai kazançlarını bilanço veya zırai işletme hesabı esasına göre tespit eden çiftçilerin, hizmet erbabına ödenen ücretler ile 61. maddede yazılı olup ücret sayılan ödemelerden (istisnadan faydalananlar hariç), 103 ve 104. maddelere göre yaptıkları ödemeleri (avans olarak ödenenler dahil) nakden veya hesaben yaptıkları sırada, istihkak sahiplerinin gelir vergilerine mahsuben tevkifat yapmaya mecbur oldukları, 23/6. maddesinde ise hizmetçilerin ücretlerinin (Hizmetçiler özel fertler tarafından evlerde, bahçelerde, apartmanlarda ve ticaret mahalli olmayan sair yerlerde orta hizmetçiliği süt ninelik, dadılık, bahçıvanlık, kapıcılık gibi özel hizmetlerde çalıştırılanlardır.) (Mürebbiyelere ödenen ücretler istisna kapsamına dahil değildir) gelir vergisinden istisna edildiği hüküm altına alınmıştır.
Dava dosyasının incelenmesinden, davacı site yönetimi bünyesinde konut hizmetleri görevlisi (idari personel, temizlik personeli, teknik servis personeli) olarak çalıştırılan kişilere yapılan ücret ödemelerinden tevkifat yapılmadığının 20/08/2015 tarihli tutanak ile tespiti üzerine, takdir komisyonu kararına istinaden tarh edilen vergi ziyaı cezalı gelir (stopaj) vergilerinin dava konusu edildiği görülmüştür.
Yukarıda mezkur maddelerin birlikte değerlendirilmesinden; hizmet erbabına ödenen ücretlerin tevkifata tabi olduğu ancak Gelir Vergisi Kanunu'nun 23/6. maddesinde sayılanlara ödenen ücretlerin gelir vergisinden istisna olduğu, bunların da özel fertler tarafından evlerde, bahçelerde, meskenlerde ve ticaret mahalli sayılmayan sair yerlerde orta hizmetçiliği, kapıcılık v.b. özel hizmetlerde çalıştırılanları kapsadığı, bunlar dışında hizmet akdiyle emeği karşılığında kendine ücret ödenen temizlik elemanı, tesisatçı, güvenlik elemanı olarak hizmet gördürülenlerin 23/6. maddede belirtilen hizmetçi kapsamında değerlendirilmesi olası olmadığından, bu kişilere (23/6. da sayılanlar dışındaki site, apartman çalışanlarına) ücret adı altında yapılan ödemelerden Gelir Vergisi Kanunu'nun 94. maddesi uyarınca tevkif yapılmasında hukuka aykırılık, aksi yöndeki Bölge İdare Mahkemesi kararında yasal isabet bulunmadığı sonucuna varılmıştır.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin kabulüne,
2. Temyize konu … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının BOZULMASINA,
3. Yeniden bir karar verilmek üzere dosyanın Vergi Dava Dairesine gönderilmesine, 24/02/2022 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

(X) KARŞI OY :
Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, temyize konu Bölge İdare Mahkemesi kararının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerektiği görüşüyle Dairemiz kararına katılmıyoruz.