Danıştay 4. Daire 2018/214 Esas 2022/1397 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2018/214
Karar No : 2022/1397

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı tarafından, 2015 yılında elde ettiği menkul sermaye iradı dolayısıyla kesinti yoluyla ödediği tutarın, ortağı olduğu şirketin vergi borçlarına mahsup edilmesi talebiyle davalı idareye yaptığı başvurusunun reddine ilişkin … tarih ve … sayılı işlemin iptali istenilmektedir.

İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: ... Vergi Mahkemesince verilen … tarih ve E:…, K:… sayılı kararda; Gelir Vergisi Kanunu'nun 86. maddesinin birinci fıkrasının 1. bendinin (c) alt bendine göre, vergiye tabi gelir toplamının (a ve b bentlerinde belirtilenler hariç) 103. maddede yazılı tarifenin ikinci gelir diliminde yer alan tutarı aşmaması halinde, tevkifata tabi tutulmuş menkul sermaye iratları ve gayrimenkul sermaye iratlarının beyannameye dahil edilmeyeceği hükme bağlandığından, dava konusu 2015 dönemi için geçerli olan 29.000,00 TL beyan haddinin üzerinde gelir elde eden davacının beyannamesine gelirini dahil etmesinde hukuka aykırılık görülmediği, ayrıca anılan Kanun'un 22. maddesinde, hisse senedi kâr paylarından elde edilen gelirin yarısının beyan edileceği ve tevkif edilen verginin tamanının yıllık beyanname üzerine hesaplanan vergiden mahsup edileceği hükmüne uygun olarak elde edilen gelirin yarısının beyan edildiği, ancak zarar beyan edilmesi nedeniyle tevkif edilen vergilerin mahsup edilemediği anlaşıldığından, davalı idare tarafından beyannamede zarar gösterilmesi nedeniyle menkul sermaye iradının gelir vergisi beyannamesine dahil edilemeyeceği neden gösterilerek mahsup imkanı ortadan kalkan verginin iade edilmeyeceği neden gösterilerek tesis edilen işlemde hukuka uygunluk görülmediği sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Bölge İdare Mahkemesince; 2015 yılına ait gelir vergisi beyannamesinde ticari kazanç bildirimine ait zarar, tevkifata tabi tutulmuş menkul sermaye iradı ve gayrimenkul sermaye iradı beyan eden davacının vergiye tabi gelirinin hesabında dikkate alınacak olan ticari kazanç bildirimine ait zararın, menkul sermaye iradı ve gayrimenkul sermaye iradı ile toplanmasıyla vergilendirilecek gelir vergisi matrahı doğmadığı anlaşıldığından, uyuşmazlığa konu dönem için geçerli olan 29.000TL'lık beyan haddi aşılmadığından, menkul sermaye iradı ve gayrimenkul sermaye iradının beyannameye dahil edilmemesi gerektiği, bu nedenle, beyannameye dahil edilmemesi gereken söz konusu gelir unsurlarına ilişkin tevkif yoluyla ödenmiş vergilerin beyanname üzerinden mahsubu ve iadesi mümkün bulunmadığından, aksi yolda verilen vergi mahkemesi kararında hukuka uygunluk görülmediği sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle istinaf başvurusunun kabulüne, mahkeme kararı kaldırılarak davanın reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı tarafından, 2015 yılında elde ettiği gelirlerinin birleştirilmek suretiyle gelir vergisi beyannamesi verildiği, elde edilen gelirlerin söz konusu yıla ilişkin beyan haddinin üzerinde olmasına rağmen davalı idare tarafından hukuka aykırı olarak mahsup talebinin reddedildiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 17. maddesinin ikinci fıkrası uyarınca duruşma istemi yerinde görülmeyerek işin gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. 492 sayılı Harçlar Kanunu'na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca, … TL maktu karar harcından, varsa evvelce ödenen harcın mahsubundan sonra kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
5. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 08/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.