Danıştay 12. Daire 2021/2625 Esas 2022/1034 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ONİKİNCİ DAİRE
Esas No : 2021/2625
Karar No : 2022/1034

TEMYİZ EDEN TARAFLAR : 1- (DAVACI) …

2- (DAVALI) … Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … İdare Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının, taraflarca aleyhe olan kısımlarının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Vergi denetmeni olarak görev yapmakta iken emekliye ayrılan davacının; 646 sayılı Kanun Hükmünde Kararname uyarınca vergi denetmeni kadro unvanının kaldırılması üzerine, aynı Kanun Hükmünde Kararname ile ihdas edilen vergi müfettişi kadro unvanı için öngörülen ek gösterge ile makam tazminatından yararlandırılması talebiyle yaptığı başvurunun reddine ilişkin işlemin iptali ile 3600 ek gösterge ile 2000 makam ve 8000 görev tazminatından kaynaklanan parasal haklarının 646 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin yürürlüğe girdiği 10/07/2011 tarihinden itibaren faiziyle birlikte ödenmesi istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … İdare Mahkemesince; daha önce verilen Mahkeme kararının, makam ve görev tazminatına ilişkin kısmının kesinleşmesi ve ek göstergeye ilişkin kısmının Danıştay Onikinci Dairesinin 27/09/2019 tarih ve E:2018/4328, K:2019/6978 sayılı kararı ile bozulması üzerine, bozma kararına uyularak, 666 sayılı Kanun Hükmünde Kararname'nin 5/p maddesi ile 178 sayılı Kanun Hükmünde Kararname'nin Geçici 12. maddesinin 8. fıkrasına eklenen cümleyle, vergi müfettişi kadrolarına atanmış sayılanlardan halen bu kadrolarda bulunanların, 657 sayılı Kanun'a ekli (I) sayılı Ek Gösterge Cetvelinin “I- Genel İdare Hizmetleri Sınıfı” bölümünün (g) bendinde öngörülen ek göstergelerden, anılan bentte belirtilen şartlar aranmaksızın yararlanacağı öngörülmek suretiyle, 15/11/2011 tarihinden sonra halen bu kadrolarda bulunanlar yönünden istisnai bir düzenleme yapıldığı, vergi müfettişi kadrolarına atanmış sayılanlardan halen bu kadrolarda bulunanlara ilişkin olarak bu düzenlemenin, yürürlüğe girdiği tarihten önce emekliye ayrılanları kapsamadığı, bu tarihten önce emekliye ayrılanların, (XXXI) sayılı Eşitlik Cetvelinin 34. sırası ile yapılan eşitlik işlemi uyarınca, 657 sayılı Kanun'a ekli (I) sayılı Ek Gösterge Cetvelinin “I- Genel İdare Hizmetleri Sınıfı” bölümünün (g) bendinde yer alan şartları taşımaları gerektiği, 657 sayılı Kanun'a ekli (I) sayılı Ek Gösterge Cetvelinin I/g bendindeki "yeterlik sınavında başarılı olma" koşulunu taşımayan davacının; anılan bentteki ek göstergeden yararlandırılmamasına ilişkin dava konusu işlemin bu kısmında hukuka aykırılık bulunmadığı, nitekim, Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun 23/01/2017 tarih ve E:2016/3467, K:2017/182 sayılı kararının da bu yönde olduğu gerekçesiyle, davanın ek göstergeye ilişkin kısmının reddine karar verilmiştir.

TARAFLARIN İDDİALARININ ÖZETİ :
Davacı tarafından; 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun (I) sayılı Ek Gösterge Cetvelinin (g) bendinde ek gösterge rakamından, şartlar aranmaksızın yararlanan vergi müfettişleri için öngörülen rakamın, vergi denetmeni kadro unvanı üzerinden emekliye ayrılanlara da uygulanması gerektiği, bunun Anayasa'daki eşitlik ilkesinin bir gereği olduğu, davanın reddine ilişkin Mahkeme kararının, önceki Danıştay Kararları, Danıştay İçtihatları Birleştirme Kurulu Kararları ile eşitlik ilkesine aykırı olduğundan bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
Davalı idare tarafından; Maliye Bakanlığı yazısı ekinde gönderilen listede davacının isminin yer almadığı, yeterlilik sınavında başarılı olma koşulunu sağlamadığı, 1. derece kadroda 2 yıl görev yapmadığı, makam ve görev tazminatı talebinin tamamının reddi gerektiği, görev ve makam tazminatına ilişkin kısmen kabul, kısmen ret kararının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

TARAFLARIN SAVUNMASININ ÖZETİ : Taraflarca savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Davacının temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun Mahkeme kararının düzeltilerek onanması, davalı idarenin temyiz isteminin ise incelenmeksizin reddi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Onikinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve Vergi Mahkemeleri tarafından verilen kararların temyiz yolu ile incelenerek bozulabilmeleri 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde belirtilen nedenlerden birinin bulunması halinde mümkündür. Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, davacı tarafından ileri sürülen temyiz nedenleri İdare Mahkemesi kararının redde ilişkin kısmının bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
Kararın, "Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca belirlenen 1700,00 TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalı idareye verilmesine" ilişkin kısmına gelince;
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 6545 sayılı Kanun'un 22. maddesiyle değişik "Temyiz incelemesi üzerine verilecek kararlar" başlıklı 49. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendinde; temyiz incelemesi sonunda kararda yeniden yargılama yapılmasına ihtiyaç duyulmayan maddi hatalar ile düzeltilmesi mümkün eksiklik veya yanlışlıklar varsa Danıştayın kararı düzelterek onayacağı hükme bağlanmıştır.
Daha önce aynı Mahkemenin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla davanın redde ilişkin kısımları için davalı idare lehine 1.000,00-TL vekâlet ücretine hükmedilmiş olduğu anlaşıldığından, davanın diğer kısmı olan ek gösterge isteminin reddi yolunda verilmiş olan temyize konu kararda, 1.700,00-TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalı idareye verilmesine karar verilmek suretiyle, davalı idare lehine ikinci kez vekâlet ücretine hükmedilmesinde hukuki isabet bulunmamaktadır.
Ancak bu husus, 2577 sayılı Kanun'un 49. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendi uyarınca, yeniden yargılama yapılmasına ihtiyaç duyulmayan eksiklik ve yanlışlık kapsamında olduğundan, Mahkeme kararının bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
Davalı idarenin temyiz istemine gelince;
Usul hukukunda, dava açmakta olduğu gibi kanun yoluna başvurmada da, hukuki yarar bulunmalıdır. Diğer bir ifadeyle, kanun yoluna başvuranın, aleyhine kanun yoluna başvurduğu kararın bozulmasında korunmaya değer bir yararının bulunması gerekir.
Dosyanın incelenmesinden; Danıştay Onikinci Dairesinin 27/09/2019 tarih ve E:2018/4328, K:2019/6978 sayılı kararıyla; ... İdare Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının, dava konusu işlemin makam ve görev tazminatına ilişkin parasal hakların dava tarihi olan 16/01/2012 tarihinden geriye doğru 60 günlük süre içindeki ilk uygulama tarihinden itibaren hesaplanarak dava tarihinden itibaren işletilecek yasal faiziyle birlikte ödenmesine ilişkin kısmının onandığı, bu kısmın kesinleştiği; kararın, dava konusu işlemin ek göstergeye ilişkin kısmının bozulması üzerine, bozma kararına uyularak, davanın ek göstergeye ilişkin kısmının reddine karar verildiği, söz konusu kararda davalı idare aleyhine herhangi bir hüküm kurulmadığı anlaşılmıştır.
Bu durumda, davalı idare tarafından temyizen incelenerek bozulması istenilen kararda davalı idare aleyhine herhangi bir hüküm kurulmadığı, başka bir anlatımla, davalı idarenin korunması gereken hukuki bir yararının bulunmadığı anlaşıldığından, temyiz isteminin esasının incelenmesine olanak bulunmamaktadır.
Öte yandan, davalı idare tarafından dosyaya sunulan temyiz dilekçesinde, görev ve makam tazminatına ilişkin kısmen kabul, kısmen ret kararının, onanarak kesinleşen kabule ilişkin kısmının bozulması istenilmiş ise de, bozma kararı sonrasında hakkında hüküm kurulmayan ve kesinleşen kısma yönelik olan temyiz isteminin de incelenmesine yasal olanak bulunmamaktadır.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Davacının temyiz isteminin reddine,
2. Yukarıda özetlenen gerekçeyle, ek gösterge yönünden davanın reddi yolundaki ... İdare Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı temyize konu kararının hüküm fıkrasının vekalet ücreti ile ilgili kısmının düzeltilerek ONANMASINA,
3. Davalı idarenin temyiz isteminin incelenmeksizin reddine,
4. Temyiz giderlerinin istemde bulunanlar üzerinde bırakılmasına,
5. Dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
6. 2577 sayılı Kanun'un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin birinci fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 14/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.