Danıştay 12. Daire 2021/5019 Esas 2022/1136 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ONİKİNCİ DAİRE
Esas No : 2021/5019
Karar No : 2022/1136


TEMYİZ EDEN TARAFLAR : 1- (Davacı) …
VEKİLİ : Av. …

2- (Davalı) … Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …
İSTEMİN KONUSU : …İdare Mahkemesinin …tarih ve E:…, K:…sayılı kararının taraflarca aleyhe olan kısımlarının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Vergi denetmeni olarak görev yapmakta iken emekliye ayrılan davacının, 646 sayılı Kanun Hükmünde Kararname uyarınca vergi denetmeni kadro unvanının kaldırılması üzerine, aynı Kanun Hükmünde Kararname ile ihdas edilen vergi müfettişi kadro unvanı için öngörülen ek gösterge ile makam ve görev tazminatlarının ödenmesi talebiyle yaptığı başvurunun reddine ilişkin işlemin iptali ile yoksun kaldığı parasal hakların 10/07/2011 tarihinden itibaren gecikme faiziyle birlikte ödenmesine karar verilmesi istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: …İdare Mahkemesinin …tarih ve E:…, K:…sayılı kararının, Danıştay Onikinci Dairesinin 27/09/2019 tarih ve E:2018/5785, K:2019/6897 sayılı kararla; İdare Mahkemesi kararının, dava tarihinden geriye doğru 120. günü izleyen ilk uygulama tarihinden itibaren yoksun kalınan makam ve görev tazminatlarının dava tarihinden (09/01/2012) itibaren işletilecek yasal faiziyle birlikte ödenmesine ilişkin kısmının onanması; dava konusu işlemin ek göstergeye ilişkin kısmının iptali ve 01/03/2012 tarihinden itibaren yoksun kalınan ek gösterge tutarının aynı tarihten itibaren işletilecek yasal faiziyle birlikte ödenmesine ilişkin kısmının bozulması üzerine bozma kararına uyulmak suretiyle, 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu'na ekli (I) sayılı Cetvelin I/g bendinde, en az üç yıllık yükseköğrenim mezunu olan ve yeterlik sınavı sonunda vergi müfettişliğine atananların (3600) ek göstergeden yararlanmalarının öngörüldüğü; diğer taraftan, 666 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameyle, 178 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin Geçici 12. maddesinde yapılan değişiklikle de, vergi müfettişi kadrolarına atanmış sayılanlardan halen bu kadrolarda bulunanların, 657 sayılı Kanun'a ekli (I) sayılı Ek Gösterge Cetvelinin “I- Genel İdare Hizmetleri Sınıfı” bölümünün (g) bendinde öngörülen ek göstergelerden, anılan bentte belirtilen şartlar aranmaksızın yararlanacağı öngörülmek suretiyle, 15/11/2011 tarihinden sonra halen bu kadrolarda bulunanlar yönünden istisnai bir düzenleme yapıldığı; bu düzenlemenin 15/11/2011 tarihinden önce emekliye ayrılanları kapsamadığı açık olup, bu tarihten önce emekliye ayrılanların, 28/02/2012 tarihli (XXXI) sayılı Eşitlik Cetvelinin 34. sırası ile yapılan eşitlik işlemi uyarınca, 657 sayılı Kanun'a ekli (I) sayılı Ek Gösterge Cetvelinin “I-Genel İdare Hizmetleri Sınıfı” bölümünün (g) bendinde yer alan şartları taşımaları gerektiği hususunda kuşku bulunmadığı; bu durumda, 657 sayılı Kanun'a ekli (I) sayılı Ek Gösterge Cetvelinin I/g bendindeki "yeterlik sınavında başarılı olma" koşulunu taşımayan davacının; anılan bentteki ek göstergeden yararlandırılmamasına ilişkin dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı; nitekim, Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun 23/01/2017 tarih ve E:2016/3467, K:2017/182 sayılı kararının da bu yönde olduğu gerekçesiyle, dava konusu ek gösterge istemine ilişkin parasal hak talebi yönünden davanın reddine, karar verilmiştir.

TARAFLARIN İDDİALARININ ÖZETİ :
Davacı tarafından, 5345 sayılı Kanun uyarınca yeterlik sınavını vermiş sayılması gerektiği, ek göstergeden yararlanma hakkının Yasa tarafından kendilerine sunulduğunu belirterek Mahkeme kararının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
Davalı idare tarafından, tesis edilen dava konusu işlemin hukuka uygun olduğu belirtilerek Mahkeme kararının aleyhe olan kısımlar yönünden bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

TARAFLARIN SAVUNMASININ ÖZETİ :
Davalı idare tarafından, tesis edilen dava konusu işlemlerde hukuka aykırılık bulunmadığı belirtilerek istemin reddi gerektiği savunulmaktadır.
Davacı tarafından, savunma verilmemiştir.


DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Davacının temyiz isteminin reddine, davalı idarenin temyiz isteminin ise incelenmeksizin reddine karar verilmesi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Onikinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendinde, kararda yeniden yargılama yapılmasına ihtiyaç duyulmayan maddi hatalar ile düzeltilmesi mümkün eksiklik veya yanlışlıklar varsa kararın düzeltilerek onanacağı hükmüne yer verilmiştir.
Bakılan davada, daha önce aynı Mahkemenin …tarih ve E:…, K:…sayılı kararı ile davalı idare lehine 1.000,00-TL vekalet ücretine hükmedilmiş olması nedeniyle, yeniden vekalet ücretine hükmedilmesine olanak bulunmamaktadır.
Temyize konu İdare Mahkemesi kararının, hüküm fıkrasındaki "yürürlükte olan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca belirlenen 2.040,00-TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalı idareye verilmesine" ibaresinin çıkartılmak suretiyle, düzeltilerek onanması gerekmektedir.
Davalı Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığının temyiz istemine gelince;
Usul hukukunda, dava açmakta olduğu gibi kanun yoluna başvurmada da, hukuki yarar bulunmalıdır. Diğer bir ifadeyle, kanun yoluna başvuranın, aleyhine kanun yoluna başvurduğu kararın bozulmasında korunmaya değer bir yararının bulunması gerekir.
Dosyanın incelenmesinden; Vergi denetmeni olarak görev yapmakta iken emekliye ayrılan davacının, 646 sayılı Kanun Hükmünde Kararname uyarınca vergi denetmeni kadro unvanının kaldırılması üzerine, aynı Kanun Hükmünde Kararname ile ihdas edilen vergi müfettişi kadro unvanı için öngörülen ek göstergeden yararlandırılması talebiyle yaptığı başvurunun reddine ilişkin işlemin iptali ile yoksun kaldığı parasal haklarının 10/07/2011 tarihinden itibaren gecikme faiziyle birlikte ödenmesine karar verilmesi istemiyle açılan davada; Danıştay Onikinci Dairesi'nin 27/09/2019 tarih ve E:2018/5785, K:2019/6897 sayılı bozma kararına uyularak, dava konusu işlemin ek göstergeye ilişkin kısmı yönünden hukuka aykırılık görülmediğinden davanın reddine karar verilmiştir.
Bu durumda, davalı idare tarafından, temyizen incelenerek bozulması istenilen kararın davanın reddine ilişkin olduğu; kararda davalı idare aleyhine herhangi bir hüküm kurulmadığı, başka bir anlatımla davalı idarenin korunması gereken hukuki bir yararının bulunmadığı anlaşıldığından, temyiz isteminin esasının incelenmesine olanak bulunmamaktadır .

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Davacının temyiz isteminin reddine,
2. Yukarıda özetlenen gerekçeyle davanın ek göstergeye ilişkin kısmının reddi yolundaki …İdare Mahkemesinin …tarih ve E:…, K:... sayılı kararının hüküm fıkrasında yer alan "yürürlükte olan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca belirlenen …TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalı idareye verilmesine" ibaresi çıkartılmak suretiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
2.Davalı Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığının temyiz isteminin İNCELENMEKSİZİN REDDİNE,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunanlar üzerinde bırakılmasına,
4. Dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
5. 2577 sayılı Kanun'un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin birinci fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 16/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.