Danıştay 13. Daire 2017/905 Esas 2022/1135 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ONÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No:2017/905
Karar No:2022/1135

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : ...Radyo Reklam ve Yayıncılık A.Ş.
(Eski unvan: … Radyo Reklam ve Yayıncılık A.Ş.)
VEKİLİ : Av. ...

KARŞI TARAF (DAVALI) : ...Kurulu
VEKİLİ : Av. ...

İSTEMİN KONUSU : ...İdare Mahkemesi'nin ...tarih ve E:..., K:...sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Karasal ortamdan ulusal (R1) lisans başvurusu bulunan ve 6112 sayılı Radyo ve Televizyonların Kuruluş ve Yayın Hizmetleri Hakkında Kanun'un Geçici 4. maddesinin 1. fıkrası kapsamında ''... FM'' çağrı işareti ile yayınlarına devam eden davacı şirketin, Türkiye genelinde yayında bulunmadığı illerde frekans tahsis edilmesine yönelik 02/07/2013 tarihli talebinin reddine ilişkin ...tarih ve ...sayılı işlemin iptali istemiyle açılan davada .... İdare Mahkemesince verilen ...tarih ve E:..., K:...sayılı iptal kararının Danıştay Onüçüncü Dairesi'nin 11/09/2014 tarih ve E:2014/1633, K:2014/2867 sayılı karar ile gerekçeli olarak onanması üzerine alınan ve ...tarih ve ...sayılı işlem ile bildirilen ...tarih ve ...sayılı Radyo ve Televizyon Üst Kurulu (Üst Kurul) kararının iptali istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: .... İdare Mahkemesi'nce verilen kararda; Danıştay Onüçüncü Dairesi'nin 11/09/2014 tarih ve E:2014/1633, K:2014/2867 sayılı kararının gerekçesi dikkate alındığında, anılan kararın davacıya doğrudan doğruya yayın izni verilmesini gerektirmediği, davacının başvurusunun Üst Kurul'ca değerlendirilerek bir karar verilmesi gerektiği, anılan yargı kararı uyarınca davacının talebinin Üst Kurul'ca değerlendirilerek dava konusu kararın alındığı ve yargı kararı gereğinin davalı idarece yerine getirildiği, her ne kadar davacı şirket tarafından, karasal ortamdan radyo yayın hakkının bulunduğu, Türkiye genelinde yayında bulunmadığı illerde frekans tahsis edilmesi gerektiği belirtilmekte ise de; ilgili mevzuat hükümleri uyarınca 6112 sayılı Kanun'a göre uygulama (yayın ihalesi) yapılıncaya kadar geçecek süre içinde 3984 sayılı Radyo ve Televizyonların Kuruluş ve Yayınları Hakkında Kanun'un Geçici 6. maddesi kapsamında yayında olan kuruluşların, müsaade edilen yerleşim yerleri ile sınırlı olarak yayınlarına devam etmelerine olanak tanındığı, (R1) lisans tipinde yayın yapılabilmesi için belli usuller çerçevesinde sıralama ihalesine girilerek yayın lisansı alınması gerektiği, nitekim, davacı şirketin iddiasını doğulayacak şekilde, davalı Üst Kurul'ca davacı şirkete Türkiye genelinde yayında bulunmadığı illere yönelik olarak da radyo yayını yapmak için yaptığı müracaatın uygun bulunduğu ve izin verildiğine ilişkin olarak dava dosyasında herhangi bir bilgi ve belge bulunmadığı, bu durumun davalı Kurumca kabul da edilmediği, bu durumda 03/03/2011 tarih ve 27863 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren ve 3984 sayılı Kanun'u yürürlükten kaldıran 6112 sayılı Kanun ile konu hakkında yeni hukuki düzenlemeler getirildiği, Kanun'un geçici 4. maddesinin 1. fıkrası ile de, yeni Kanun'a göre uygulama yapılıncaya kadar geçecek süre içinde eski Kanun'un Geçici 6. maddesi kapsamında yayında olan kuruluşların, müsaade edilen yerleşim yerleri ile sınırlı olarak yayınlarına devam etmelerine imkan tanınarak yeni bir geçiş süreci öngörüldüğü ve davacı kuruluşun iddialarının aksine, 6112 sayılı Kanun'un yürürlüğe girdiği 03/03/2011 tarihinde 6112 sayılı Kanun'un geçici 4. maddesi kapsamında yayın hakkının bulunmadığı iller gözönüne alındığında, dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna varılmaktadır.
Belirtilen gerekçelerle dava konusu işlem hukuka uygun bulunarak davanın reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı tarafından, şirketlerinin yayın izin tipinin (R1) olup ulusal olduğu, lisans değiştirme ve yayın genişletme talebi bulunmadığı, zaten 83 il merkezi 272 ilçe yerleşim yeri için yayın başvurusu ve izni bulunduğu, bu yerleşim yerleri için gerekli yatırımların yapıldığı ve atıl olan bu yatırımların şirketlerine olduğu kadar ülke ekonomisinde de zarara sebep olduğu, bu hukuka aykırı işlem olmazsa yüzlerce insanın istihdam edileceği, Türkiye’de reytinglerin ölçüldüğü bu illerde yayınların başlaması ile birlikte şirketin reytinglerinin ve otomatik olarak gelirlerin artacağı, bu durumun hem şirketleri hem de kamu yararı açısından azımsanmayacak bir miktarda gelir teşkil edeceği, bu reklam gelirlerinin ciddi bir oranının kamuya (Kurumlar Vergisi, KDV, RTÜK payı) aktarıldığı, yine her bir yayın yeri için verilecek frekans bedeli de düşünüldüğünde telafisi güç bir maddi zararın olacağı ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Davalı idare tarafından, davacı kuruluşun yayın izin tipinin R1 ulusal olduğu, 83 il merkezi ve 272 ilçe yerleşim yeri için yayın başvurusu ve izni bulunduğu yönündeki iddiasının gerçeği yansıtmadığı, söz konusu yerlerin .... İdare Mahkemesi'nin iptal kararının uygulanması kapsamında kuruluşun kullanımına verildiği, nitekim kuruluşun kullanımına verilen söz konu yerlerle ilgili olarak, Danıştay Onüçüncü Dairesi kararının uygulanması kapsamında; kararının gerekçesi dikkate alınarak, davacı başvurusunun 6112 sayılı Kanun'un Geçici 4. maddesi ve ilgili mevzuat hükümleri kapsamında Üst Kurul'ca değerlendirilerek kuruluşun yayın alanını genişletme talebinin karşılanamayacağına, .... İdare Mahkemesi kararının uygulanması kapsamında davacı kuruluşa ...tarih ve ...sayılı Üst Kurul kararıyla 82 adet, ...tarih ve ...Üst Kurul kararıyla da 272 adet yeni yerleşim yerlerinden ve frekanslarından yayın hakkı verilmiş olduğundan Danıştay'ın vermiş olduğu karar nedeniyle bu yerleşim yerlerinden ve frekanslardan verilen yayın yapma hakkının iptal edilmesine karar verildiği, bu itibarla Danıştay Onüçüncü Dairesi kararının, kararda belirtilen yetki unsuru yönünden usul hatasının giderilerek uygulanmasına yönelik dava konusu Üst Kurul kararının hukuka, mevzuata ve yargı kararına uygun olduğu belirtilerek istemin reddi gerektiği savunulmuştur.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ ...DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Onüçüncü Dairesi'nce, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Davacının temyiz isteminin reddine,
2. Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle reddi yolundaki .... İdare Mahkemesi'nin ...tarih ve E:..., K:...sayılı temyize konu kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından anılan Mahkeme kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. Dosyanın anılan Mahkeme'ye gönderilmesine,
5. 2577 sayılı Kanun'un Geçici 8. maddesi uyarınca, bu kararın tebliğ tarihini izleyen 15 (on beş) gün içerisinde kararın düzeltilmesi yolu açık olmak üzere, 21/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.