Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2015/12373 Esas 2017/163 Karar Sayılı İlamı

1-..., 2-... vekili avukat ... ile ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında .... 7. Asliye Hukuk Mahkemesinden (Tüketici Mahkemesi Sıfatıyla) verilen 11/09/2013 gün ve 2012/780-2013/587 sayılı hükmün davacılar avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

KARAR

Davacılar ayrı ayrı, ayıplı imalattan kaynaklı 600’er TL alcağının tahsili istemi ile eldeki davayı açmıştır.
Davalı davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, alınan bilirkişi raporunda davacıların ayrı ayrı 800‘er TL isteyebilecekleri bildirilmiş, mahkemece, davacıların Tüketici Sorunları hakem Heyetine başvurmadan doğrudan dava açamayacakları belirtilerek davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacılar vekilince temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK"nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2013 tarihinden itibaren 1690,00 TL"ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacılar tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 1690,00 TL"yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin davacıların temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, 17/01/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.