MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenlemek
HÜKÜM : Düşme

I- Katılan vekilinin sanıklar ... ve ... hakkında verilen beraat hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Sanık ... hakkında verilen 02.03.2010 tarihli ilk hükmün sanık müdafinin temyizi üzerine Yargıtay 11. Ceza Dairesinin 11/07/2013 tarih ve 2013/10101-11821 esas ve karar sayılı ilamı ile zamanaşımı nedeniyle düşürülmesine karar verildiği, sanık ... hakkında kurulan hükümlerin ise, temyiz edilmeksizin kesinleşmiş olduğu, Yargıtay 21. Ceza Dairesinin 28/09/2016 tarih ve 2016/6361-5821 esas ve karar sayılı bozma ilamının ise sanık ... hakkında kurulan hükme ilişkin olduğu ve bozma sonrası mahkemece yalnızca sanık ... bakımından hüküm kurulması gerektiğinden, haklarındaki hükümler daha önce karara bağlanmış ve kesinleşmiş olan sanıklar ... ve ... hakkında verilen hükümlerin yok hükmünde olduğundan, katılan vekilinin vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
II- Katılan vekilinin sanık ... hakkında verilen düşme kararına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 7 ve 5252 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un 9. maddeleri hükümleri karşısında; sanığa yüklenen "2005 takvim yılında sahte fatura düzenlemek" suçunun yasada gerektirdiği cezasının türü ve üst sınırına göre, suç tarihinde yürürlükte bulunan ve sanık lehine olan 765 sayılı TCK’nın 102/4 ve 104/2. maddelerinde öngörülen 7 yıl 6 aylık olağanüstü dava zamanaşımının, suç tarihi olan en son faturanın düzenlendiği 09.04.2005 tarihinden hüküm tarihine kadar gerçekleştiği anlaşıldığından, katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün istem gibi ONANMASINA, 22.03.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.