MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gerekçeli karar başlığında sahte fatura kullanmak suçlarına ilişkin yanlış yazılan suç tarihinin suça konu faturaların KDV indiriminde kullanılmış olması nedeniyle 2006 takvim yılı için 21.01.2006 ve 2007 takvim yılı için 21.12.2007 olarak mahallinde düzeltilmesi mümkün görülmüştür.
I- Sanık hakkında defter belge ibraz etmemek suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanık hakkında 2006 ve 2007 takvim yıllarında sahte fatura kullanmak suçlarından hükmolunan cezalarda “bir daha suç işlemeyeceği hususunda olumlu kanaat oluştuğundan” hapis cezalarının ertelenmesine karar verildiği halde, defter belge ibraz etmemek suçundan hükmolunan ceza için ” bir daha suç işlemeyeceği hususunda olumlu kanaat oluşmadığından” ertelenme hükümlerinin uygulanmayacağına karar verilerek hükümler arasında çelişkiye neden olunmuş ise de; defter belge ibraz etmeme suçunun suç tarihinde sanığın adli sicil kaydında TCK"nın 51. madde uygulaması için engel sabıkası olduğu anlaşıldığından bu husus bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, yüklenen suçun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artırıcı ve azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş ve incelenen dosya içeriğine göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafii ve katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
II- Sanık hakkında 2006 ve 2007 takvim yıllarında sahte fatura kullanmak suçlarından kurulan hükümlere yönelik sanık müdafii ve katılan vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
1- Sanık hakkında 2006 ve 2007 takvim yıllarında sahte fatura kullanmak suçlarından açılan kamu davasında, sanığın suçlamaları kabul etmediğini, faturaların gerçek alışveriş karşılığı alınan faturalar olduğunu savunması karşısında; gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespit edilmesi bakımından, sahte olduğu iddia olunan faturaları düzenleyen şirketler hakkında karşıt inceleme raporları düzenlendiği görülmekle, düzenlenen vergi inceleme ve sair raporların onaylı suretleri getirtilerek incelenmesi ve bu şirket yetkilisi/yetkilileri hakkında dava açılıp açılmadığının araştırılması, açıldığının tespiti halinde birleştirilmesi mümkün değilse dava dosyaları getirtilip incelenerek bu davayı ilgilendiren delillerin onaylı örneklerinin dava dosyasına intikal ettirilmesi; faturaların gerçek alım-satım karşılığı olup olmadığının belirlenmesi yönünden mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyeleri, teslim ve tesellüm belgeleri, bedelinin ödendiğine dair ticari teamüle uygun, kanıtlama yeterliliği olan banka hesapları ve kasa mevcuduyla uyumlu geçerli belgeler, faturaları düzenleyenlerin yeterli mal girişi veya üretimi olup olmadığı da dikkate alınarak faturaları düzenleyen şirket ile sanığın ticari defter ve belgeleri üzerinde gerekli görülmesi halinde bilirkişi incelemesi yaptırılması; sahte olduğu iddia edilen faturaları düzenleyen şirket yetkililerinin tanık sıfatıyla dinlenilerek sanığı tanıyıp tanımadıkları, şirket adına yapılan işlemlerde sanıkla muhatap olup olmadıklarının sorulması ve toplanan tüm deliller birlikte değerlendirilerek sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken eksik araştırma sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,

Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafii ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 21.03.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.