Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2017/2220 Esas 2020/471 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/2220
Karar No: 2020/471
Karar Tarihi: 22.01.2020

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2017/2220 Esas 2020/471 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, davalının zorunlu hizmet yükümlülüğü tamamlanmadan askerlikten ayrıldığını ileri sürerek, yapılan tazminat borcuna esas öğrenim, eğitim ve yetiştirme masraflarının eksik kalan süreleri düşüldükten sonra geriye kalan tazminatın tahsilini talep etmiştir. Mahkeme, davacının talebini kabul ederek, davalıdan 5.401,99 TL tazminatın tahsiline karar vermiştir. Ancak, davacı tarafından yapılan temyiz başvurusu reddedilmiştir çünkü davacının itiraz ettiği miktar 2.190,00 TL'yi geçmemektedir ve bu nedenle temyiz hakkı bulunmamaktadır.
Kanun Maddeleri: 5219 sayılı Kanun'un 427/2 maddesi, 5236 sayılı Kanun'un 19. maddesi, HUMK'nun 440/III-1 maddesi.

13. Hukuk Dairesi 2017/2220 E. , 2020/471 K.

"İçtihat Metni"

... vekili avukat ... ile ... aralarındaki dava hakkında ... 9. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 12/05/2016 tarih ve 2015/271-2016/239 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

KARAR

Davacı, davalının zorunlu hizmet yükümlülüğü tamamlanmadan TSK"den ayrıldığını, davalının askeri öğrenci olarak ve rütbeli olarak naspedildikten sonra yapılan tazminat borcuna esas öğrenim, eğitim ve yetiştirme masraflarının yükümlülük süresinin eksik kalan kısmı çalışma süreleri düşüldükten sonra geriye 1980 güne tekabül eden tazminat hesabının 5.401,99 TL olarak belirlendiğini ileri sürerek şimdilik 5.401,99 TL"nin sarf tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davanın kabulü ile 5.401,99 TL"nin davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine, asıl alacak olan 4.978,76 TL"ye dava tarihinden itibaren yasal faiz yürütülmesine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
14.07.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK’un 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 01.01.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL"ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 23.02.2005 gün ve 2005/13-32 esas, 2005/85 karar sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 2.190,00 TL"yi geçmediğinden HUMK’un 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 22/01/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.