Danıştay 3. Daire 2020/2146 Esas 2022/1729 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2020/2146
Karar No : 2022/1729

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Müdürlüğü
VEKİLİ : Av….

KARŞI TARAF (DAVACI) : … Tekstil Sanayi Pazarlama ve Dış Ticaret Limited Şirketi

İSTEMİN KONUSU: ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararına yöneltilen istinaf başvurularının sonuçlandırıldığı … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının aleyhe olan hüküm fıkrasının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, komisyon karşılığı sahte fatura düzenlemek suretiyle elde ettiği gelirini kayıt ve beyan dışı bıraktığı yolundaki tespitleri içeren vergi tekniği raporuna atıfla düzenlenen vergi inceleme raporuna dayanılarak, 2016 yılının Ocak-Mart, Nisan-Haziran ve Temmuz-Eylül dönemleri için re'sen salınan geçici vergiler ile tekerrür hükümleri uygulanarak artırımlı olarak kesilen üç kat vergi ziyaı cezasının kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti : Davacı şirket hakkındaki vergi tekniği raporunda yer alan tespitler, düzenlediği faturaların sahte ve muhteviyatı itibarıyla yanıltıcı olduğunu kanıtlar mahiyette olduğundan, söz konusu faturaların toplam tutarı üzerinden, %2 oranında komisyon geliri hesaplanmak suretiyle belirlenen matrah farkında hukuka aykırılık bulunmadığı, mahsup dönemi geçen geçici vergi asılları aranmayacağı, vergi ziyaına, 359. maddede düzenlenen sahte belge düzenleme eylemiyle sebebiyet verildiğinden geçici vergi üzerinden kesilen üç kat vergi ziyaı cezasında ise hukuka aykırılık bulunmadığı, farklı hükümler uyarınca kesilen cezalardan birinin diğerine tekerrür nedeni olamayacağı gerekçesiyle geçici vergi asılları ile vergi ziyaı cezasının tekerrür nedeniyle artırılan kısımları kaldırılmış, geçici vergi üzerinden kesilen üç kat vergi ziyaı cezası yönünden dava reddedilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesi kararının, geçici vergi asıllarının kaldırılması ve geçici verginin bir katı tutarındaki vergi ziyaı cezası yönünden davanın reddine ilişkin hüküm fıkralarına yöneltilen istinaf başvuruları kararın değinilen hüküm fıkralarının kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle reddedilmiştir.
Davacı adına kesilen ve 25/03/2013 tarihinde kesinleşen vergi ziyaı cezasının tekerrüre esas alınabileceği gerekçesiyle, davalı idarenin istinaf başvurusu kısmen kabul edilerek, Vergi Mahkemesi kararının, vergi ziyaı cezasının tekerrürden kaynaklanan kısmının kaldırılmasına ilişkin hüküm fıkrası kaldırıldıktan sonra dava bu yönden reddedilmiştir.
Yıllık vergiye mahsuben alınan peşin bir vergi olması nedeniyle geçici vergi üzerinden üç kat vergi ziyaı cezası kesilmesinin hukuka ve hakkaniyete aykırı olduğu gerekçesiyle geçici vergi aslının bir katını aşan vergi ziyaı cezası yönünden davanın reddine ilişkin hüküm fıkrasına yöneltilen davacı istinaf başvurusu kabul edilerek, kararın sözü edilen hüküm fıkrası kaldırılarak geçici verginin bir katı tutarını aşan vergi ziyaı cezası kaldırılmıştır.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : İhbarnamelerde geçici vergi asılları faiz hesabında dikkate alınmak üzere zorunlu olarak belirtilmesine rağmen geçici vergi asıllarının aranmayacağının da belirtildiği, vergi ziyaına 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 359. maddesi nedeniyle sebebiyet verildiğinden üç kat ceza uygulanması gerektiği ileri sürülerek kararın aleyhe olan hüküm fıkrasının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'IN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Üçüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen hüküm fıkrası usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın söz konusu hüküm fıkrasının bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Vergi Dava Dairesi kararının temyize konu hüküm fıkrasının ONANMASINA,
3. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de ilgili Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın kararı veren ilkderece mahkemesine gönderilmesine, 12/04/2022 tarihinde oybirliğiyle kesin olarak karar verildi.