MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, dolandırıcılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Somut olayda, sanığın yokluğunda verilen kararın, sorgusu sırasında mahkemeye bildirdiği adresine gönderildiği, ancak tebligat evrakının mahkemeye iade edildiği, bunun üzerine bu adrese Tebligat Kanunu’nun 35. maddesi uyarınca tebligat yapıldığı anlaşılmaktadır. Tebligat Kanunu’nun 35. maddesine göre tebliğin usulüne uygun olarak yapılabilmesi için daha önce aynı adrese kanunun gösterdiği usullere göre bir tebligat yapılmış olması gerekmektedir. Aksi halde 35. maddeye göre tebligat yapılması mümkün değildir. Sanığın mahkemeye sorgu sırasında bildirdiği adresinde daha önce yapılmış herhangi bir tebligat bulunmadığından kendisine Tebligat Kanunu"nun 35. maddesine göre yapılan tebligat işleminin geçersiz olduğunun anlaşılması karşısında; sanığın 13/11/2018 havale tarihli temyiz isteminin öğrenme üzerine süresinde olduğu ayrıca dosya temyiz aşamasında iken yerel mahkemece dosyanın ele alınarak uzlaştırma nedeniyle davanın düşürülmesine dair 16/12/2016 tarihli kararın hukuki değerden yoksun olduğu kabul edilerek ve tayin olunan cezanın miktar ve türü itibarıyla sanığın duruşma isteminin 1412 sayılı CMUK’nın 318. maddesi uyarınca reddiyle yapılan incelemede;
I-Sanık hakkında dolandırıcılık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK"nın 157/1. maddesinde düzenlenen dolandırıcılık suçu için öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Yasa"nın 66/1-e, 67/4. maddelerine göre hesaplanan 12 yıllık zamanaşımı süresinin, suç tarihi olan 10.06.2006 gününden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddesi gereğince DÜŞÜRÜLMESİNE,
II-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarına gelince;
Dosya temyiz aşamasında iken yerel mahkemece dosyanın ele alınarak sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına dair 21/09/2018 tarihli ek kararın hukuki değerden yoksun olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanığın, şikayetçinin lokantada masanın üzerinde duran anahtarı alarak aracı çalması şeklindeki eyleminin, TCK"nın 142/2-d maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğu gözetilmeden aynı Kanun"un 142/1-b maddesi uyarınca hüküm kurulması, sanığın parayı almak için aldığı aracı, suç tarihinden 20 gün sonra mail atarak bıraktığı yeri söylediği, olayda TCK’nın 146/2. cümlesi gereğince sanık hakkında TCK’nın 146/1. maddesi şartları oluşmadığı halde sanık hakkında TCK’nın 146. maddesinin uygulanması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanık hakkında TCK 58/6-7. madde ve fıkra hükümleri uyarınca hükmolunan cezanın ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiş ise de; tekerrüre esas alınan Ankara 4. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 21.04.2017 tarih, 1999/23 esas sayılı uyarlama ek kararı ile TCK 7/3.maddesi uyarınca sanık hakkında TCK"nun 58. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verildiği anlaşılmakla, sanık hakkında TCK 58. maddesi uyarınca hükmolunan cezanın 2. kez mükerrerlere özgü infaz rejimine göre çektirilmeyeceğinin gözetilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepden dolayı 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun"un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan hüküm fıkrasından "hükmolunan cezanın 2"nci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine," ibaresinin çıkartılmasına karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25.06.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.