Danıştay 10. Daire 1987/1801 Esas 1989/2318 Karar Sayılı İlamı

Daire : ONUNCU DAİRE
Karar Yılı : 1989
Karar No : 2318
Esas Yılı : 1987
Esas No : 1801
Karar Tarihi : 30/11/989

1- GENEL İDARE HİZMETLERİ SINIFINDA YER ALAN HESAP UZMANLIĞI GÖREVİNDEYKEN AYNI HİZMET SINIFINA DAHİL İTİRAZ KOMİSYONU BAŞKANLIĞINA ATANAN, BU GÖREVDE BULUNDUĞU SIRADA EMEKLİYE AYRILAN DAVACIYA, DAVA KONUSU İŞLEMİN TESİS EDİLDİĞİ TARİHTEKİ YASAL DÜZENLEMEYE GÖRE HESAP UZMANLIĞI EK GÖSTERGESİNİN VERİLEMİYECEĞİ;
2- ANCAK EMEKLİYE AYRILDIĞI İTİRAZ KOMİSYONU BAŞKANLIĞI KADROSU KALDIRILMIŞ OLAN DAVACIYA DAVA KONUSU İŞLEMİN TESİS EDİLDİĞİ TARİH İTİBARİYLE VERİLECEK EK GÖSTERGENİN, İTİRAZ KOMİSYONU BAŞKANLIĞI KADROSUNUN,GENEL İDARE HİZMETLERİ SINIFINDAKİ BENZER BİR KADROYLA İLGİLİ YASAL DÜZENLEME GEREĞİ DENKLEŞTİRİLMESİ SURETİYLE SAPTANMASI GEREKTİĞİ HK.
Maliye Bakanlığında baş hesap uzmanlığı görevinden itiraz komisyonu başkanlığına atanan ve bu görevde 1.derecenin 3.kademesindeyken 1982 yılında emekliye ayrılan davacıya, davalı Emekli Sandığınca, Maliye Bakanlığının 79 sayılı Devlet Memurları Kanunu Genel Tebliğinden hareketle, 657 sayılı Yasanın 2771 sayılı Yasayla değişik 43.maddesinin (B) bendi son fıkrası hükmü dayanak alınmak suretiyle baş hesap uzmanlığı ek göstergesi üzerinden emekli aylığı ödenmiştir. Ancak daha sonra Maliye ve Gümrük Bakanlığı, davalı idareye gönderdiği yazıda, 79 sayılı Devlet Memurları Kanunu Genel Tebliğindeki görüşün, Danıştay 5.Dairece verilen kararlar doğrultusunda değiştirildiğini, hizmet sınıflarında herhangi bir değişiklik olmaksızın görevi değişen denetim elemanlarına 657 sayılı Yasanın 2771 sayılı Yasayla değişik 43.maddesinin (B) bendi son fıkrası hükmü uygulanarak denetim elemanları ek göstergelerinin verilmesine olanak bulunmadığını bildirmiştir. Emekli Sandığı Yönetim Kurulu, anılan yazı üzerine, davacıya daha önceki görevi olan baş hesap uzmanlığı ek göstergesinin verilmesine olanak bulunmadığını belirterek, davacının ek göstergesini son görev ünvanına tanınan ek göstergeyi dikkate almak suretiyle saptanmış, bu saptamaya göre fazla ödenen tutarın davacıdan tahsiline karar vermiştir. Bu işlem, davacının açtığı dava sonunda İdare Mahkemesi tarafından, Maliye Bakanlığında baş hesap uzmanlığından itiraz komisyonu başkanlığına atanan ve bu görevdeyken emekliye ayrılan davacıya, Maliye Bakanlığının 79 sayılı Devlet Memurları Genel Tebliğine göre beş hesap uzmanlığı ek göstergesinin verilmesi gerektiği gerekçesiyle hukuka aykırı bulunarak iptal edilmiştir. Davalı İdare, İdare Mahkemesi kararının temyizen incelenerek bozulmasını istemektedir.
Dava konusu işlemin tesis edildiği tarihte yürürlükte olan 657 sayılı Yasanın 2771 sayılı yasa ve 241 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameyle değişik 43.maddesinde, kurumların 1, 2, 3 ve 4.derecelerdeki kadrolarına bu yasanın 68.maddesinin (B) bendi uyarınca atananlara uygulanacak ek göstergelerin, bu derecelerden aylık alanlara uygulanacak ek göstergelerden düşük olamayacağı belirtildikten sonra, diğer hizmet sınıflarından genel idare hizmetleri sınıfındaki 1, 2, 3 ve 4.derece kadrolu görevlere atananlara uygulanacak ek göstergelerin, ilgililerin kazanılmış hak aylık derecelerine göre kariyerleri ile ilgili sınıflarda alabilecekleri ek göstergelerden düşük olamayacağı hükme bağlanmıştır.
Yasa hükmünde, sadece diğer hizmet sınıflarından genel idare hizmetleri sınıfına geçenlerin, kariyerleri ile ilgili sınıflarda olabilecekleri ek göstergelerden yararlanmalarına olanak tanınması karşısında, genel idare hizmetleri sınıfında baş hesap uzmanlığı görevinden aynı sınıfta yer alan itiraz komisyonu başkanlığına atanan davacının, dava
konusu işlemin tesis edildiği tarihte yürürklükte olan anılan yasa hükmünden yararlanmasına olanak bulunmamaktadır. Dolayısıyla temyiz incelenen kararda, Maliye Bakanlığının, bu Bakanlıkça da uygulanmasından vazgeçilmiş olan 79 sayılı Tebliği dayanak gösterilerek, davacının söz konusu yasa hükmünden yararlanabileceği sonucuna varılmasında hukuki isabet görülmemektedir.
Bununla birlikte davalı idarece ileri sürülenin aksine, davacının ek göstergesinin, kaldırılmış olan itiraz komisyonu başkanlığı görev ünvanına tanınmış olan ek göstergenin sonraki kanun hükmünde kararnamelere göre yükseltilmesi suretiyle belirlenmesi de mümkün değildir. 243 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameyle 5434 sayılı T.C.Emekli Sandığı Yasasına eklenen ek maddede yer alan "... kaldırılmış kardolarda bulunmuş olanlardan iştirakçi bulunanlar ile emekli olanlar veya ölmüş bulunanlar için uygulanacak ek göstergeler Devlet Personel Dairesi Başkanlığının görüşü alınmak suretiyle Maliye ve Gümrük Bakanlığı ile T.C.Emekli Sandığı Genel Müdürlüğü tarafından birlikte belirlenir." hükmü karşısında, emekliye ayrıldığı itiraz komisyonu başkanlığı kadrosu kaldırılmış olan davacıya verilecek ek göstergenin anılan hükmü uyarınca belirlenmesi gerekmektedir.
Dava açıldıktan sonra T.C.Emekli Sandığı Genel Müdürlüğünce Maliye ve Gümrük Bakanlığına gönderilen ve davacı tarafından ibraz edilmiş olan yazıda, itiraz komisyonu başkanı kadrosunun halen hakim sınıfında olduğu, bu nedenle anılan kadronun ek gösterge uygulaması yönünden genel idare hizmetleri sınıfında bir kadroya eşitlenemediği şeklinde ileri sürülen görüşe itibar etmeye olanak bulunmamaktadır. 243 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameyle getirilen, yukarıda sözü edilen yasal düzenleme karşısında, kaldırıldığı tarihte genel idare hizmetleri sınıfında olduğu tartışmasız olan itiraz komisyonu başkanlığı kadrosunun, genel idare hizmetleri sınıfındaki mevcut kadrolardan benzer olanı bulunup bu kadroya denkleştirilmesi, bu şekilde ilgililere verilecek ek göstergenin saptanması yoluna gidilmesi zorunlu görülmektedir. Nitekim davalı idarenin Maliye Bakanlığına gönderdiği yukarıda anılan yazıda, itiraz komisyonu başkanlığıyla benzer nitelikteki vergiler temyiz komisyonu üyeliğinin Bakanlık Kurul üyeliğine eşitlendiği belirtilmektedir.Bu itibarla, 243 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 50.maddesiyle 5434 sayılı Yasaya eklenen ek madde hükmü gereği yerine getirilmediği davacının ek göstergesinin, kaldırılmış bulunan son görev ünvanına tanınan
ek göstergenin sonraki kanun hükmünde kararnamelere göre yükseltilmesi suretiyle belirlenmesine ilişkin dava konusu işlemde mevzuata uyarlık bulunmamaktadır.
Açıklanan nedenlerle davalı idarenin 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49.maddesine uygun bulunan temyiz isteminin kabulüne, gerekçesi itibariyle yerinde görülmeyen İdare Mahkemesi kararının bozulmasına, aynı yasanın aynı maddesine göre işin esasına inilerek yukarıda açıklanmış olan gerekçeyle mevzuata aykırı bulunan dava konusu işlemin iptaline karar verildi.