MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; davacının davalı işyerinde 26/06/2003 tarihinde çalışmaya başladığını, iş akdinin 11/04/2012 tarihinde sona erdiğini, davalı işverenden fazla mesai alacaklarının tarafına ödenmesini talep etmesine rağmen aradan geçen zaman içinde yasal alacaklarına yönelik olarak herhangi bir ödeme yapılmadığını iddia ederek; fazla mesai alacağının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının fazla mesai alacaklarının zamanaşımına uğradığını, haftanın 6 günü çalışan davacının haftalık çalışma saatinin 45 saati geçmediğini, fazla çalışma yapılması halinde bu hususun davacı yan ücret ödeme pusulalarında gösterilmiş olup, davacının işçi maaş bordrolarını ihtirazi kayıtsız imzaladığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davalı tanık beyanlarına göre, 2009 yılından sonra davalı işyerinde çalışma şekli vardiyalı olarak 09:30-18:30 ve 12:30-21:30 şeklinde değişmiş olup, bu tarihe kadar 09:00-22:30, bu tarihten sonra ise 09:30-18:30 ve 12:30-21:30 şeklinde iki vardiya şeklinde çalışıldığının kabul edilmesi gerekirken, çalışma döneminin tamamında 09:00-22.30 saatleri arasında çalışıldığının kabulü ile sonuca gidilmesi hatalıdır.
3- Mahkemece fazla mesai ücretinden yapılan %50 takdiri indirim hakkın özünü etkileyecek düzeyde fahiş olup, daha makul oranda indirim yapılması için de kararın bozulması gerekmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 13.12.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.