MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma, suç uydurma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanıklar ... ve ... hakkında hırsızlık suçundan uygulanan TCK’nın 142/2-d maddesinin alt sınırı 2 yıl olmadığı halde temel ceza olarak 2 yıl hapis cezasına hükmedilmesi ve mahkemece hırsızlık suçundan kurulan hükümde 5237 sayılı TCK"nın 143. maddesinin uygulanmasına rağmen, konut dokunulmazlığını bozma suçundan aynı Kanun"un 116/4. maddesi yerine 116/1. maddesi ile uygulama yapılması aleyhe temyiz olmadığından, Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 22.01.2013 tarih ve 2012/6-1431 Esas ve 2013/18 Karar sayılı kararı ile 2012/13-1444 Esas ve 2013/305 Karar sayılı kararında kabul edildiği üzere, hükümde sanığın mükerrir olduğunun belirtilmesinin yeterli olduğu, ayrıca tekerrrüre esas alınan ilamın gösterilmesine gerek olmadığı, bu nedenle mahkemece sanık ... hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verilmesine rağmen tekerrüre esas alınan ilam kararda gösterilmemiş ise de; bu hususun infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı bulunduğundan bozma sebebi yapılmamış, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin kısmen istem gibi ONANMASINA, 18/06/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.