MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI


A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili özetle; müvekkillerinin murisi Hüseyin Yılmaz"ın davalı şirkette şoför olarak çalışmakta iken 03/04/2009 tarihinde trafik iş kazası geçirerek vefat ettiğini, murisin kaza tarihine kadar 1,500,00 TL. ücretle çalışmasına rağmen sigorta primlerinin asgari ücret üzerinden yatırıldığını, yıllık izinlerini kullanmadığını, dini- milli bayramlar ile resmi tatillerde de kesintisiz çalıştığını, bir seferden dönen müteveffanın dinlendirilmeden başka bir sefere gönderildiğini, davalının bu haksız tutumu nedeniyle uykusuz ve yorgun araç kullanırken kaza yapıp vefat ettiğini, iş kazasının ..."na bildirilmediğini ve müvekkillerinin hiçbir zararı karşılanmadığı gibi işçi alacaklarının da ödenmediğini, müteveffanın fazla mesailerinin takometre çıktıları ve tanık ifadelerinden anlaşılacağını, hafta tatili ve genel tatil günlerinde de çalıştırıldığını ancak ücretlerinin ödenmediğini müteveffanın davalı yanında 1998 tarihinden itibaren kesintisiz bir şekilde çalıştığını vefat etmesi nedeniyle kıdem tazminatının aldığı gerçek ücret üzerinden kanunen mirasçılarına ödenmesi gerektiğini iddia ederek; kıdem tazminatı, fazla mesai ücreti, yıllık izin ücreti, hafta tatili ücreti ve genel tatil ücreti alacaklarının faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili özetle; müteveffanın çalıştığı sürelerin tamamını davalı şirket bünyesinde geçirmediğini; şirket"in iş hacminin büyüklüğünden ötürü belirli dönemlerde kendisine iş yapan taşeronları aracılığıyla da çalıştırıldığını, taşeron hizmetlerinde çalışan işçiye ait tüm ödeme ve yasal sorumlulukların taşeron işverenlere ait olduğunu, davalının doğrudan bir sorumluluğunun bulunmadığını, her yıl o yıla ait kıdem tazminatı alacağının müteveffa işçiye imza karşılığı teslim edildiğini, şirket bünyesinde tüm işçilerin vardiyalı sistemle çalıştığını, yıllık ücretli izin hakkının kullandırıldığını, ulusal ve dini bayramlarda çalışıldığı iddialarını kabul etmediklerini, özellikle şoförlerin dinlenme ve uyku süreleri hesap edilerek çalıştırıldıklarını, tüm taleplerin haksız olduğunu savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak; davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut uyuşmazlıkta; davacı vekili dava dilekçesinde, davacıların murisinin fazla mesai yaparak çalıştığını karşılığı ücretlerin ödenmediğini iddia etmiş, iddiasını ispat amacıyla takograf kayıtlarına ve tanık deliline dayanmıştır. Davalı işveren ise, şirket bünyesinde tüm işçilerin vardiyalı sistemle çalıştığını, özellikle şoförlerin dinlenme ve uyku süreleri hesap edilerek çalıştırıldıklarını, davacının iddialarının asılsız olduğunu savunmuştur.
Yargılama aşamasında dinlenen davacı tanıkları işyeri çalışanı olmadığı gibi, davalı tanıklarıda işverenin savunmasını teyit eder şekilde beyanda bulunmuştur. Davacının dayandığı diğer delili olan takograf kayıtları ise, geçen zaman süreci nedeniyle imha edildiği gerekçesiyle davalı tarafından dosyaya sunulmamıştır. Bu itibarla davacıların murisinin işyerinde fazla mesai yaparak çalıştığı iddiası ispat edilemediğinden fazla mesai ücreti talebinin reddi yerine, yazılı gerekçeyle kabulü hatalıdır.
F)Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 13.12.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.