Danıştay 3. Daire 1989/937 Esas 1989/2835 Karar Sayılı İlamı

Daire : ÜÇÜNCÜ DAİRE
Karar Yılı : 1989
Karar No : 2835
Esas Yılı : 1989
Esas No : 937
Karar Tarihi : 15/12/989

MUHTASAR BEYANNAMENİN 15 GÜNLÜK EK SÜRE İÇİNDE İLGİLİ VERGİ DAİRESİNE ULAŞMASI HALİNDE 1.DERECE USULSÜZLÜK CEZASI KESİLECEĞİNDEN İKİ KAT OLARAK KESİLMESİNDE İSABET BULUNMADIĞI HK.

Uyuşmazlık; muhtasar beyannamesini süresinde vermediği iddiasıyla mükellef şirket adına iki kat olarak kesilen 1.derece usulsüzlük cezasına karşı açılan davayı reddeden Vergi Mahkemesi kararının bozulması isteğinden ibarettir. 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 352.maddesinin 1.derece usulsüzlüklerle ilgili 1 numaralı fıkrasında vergi harcı ve beyannamelerinin süresinde verilmemiş olması birinci derece usulsüzlük olarak sayılmış, aynı maddenin ilk fıkrasında da usulsüzlük fiilinin resen takdiri gerektirmesi halinde bağlı cetvelde yazılı cezaların iki kat olarak kesileceği belirtilmiş, sözü edilen kanunun 30.maddesinin 1.fıkrasında ise; vergi beyannamesinin kanuni sürenin sonundan başlıyarak 15 gün geçtiği halde verilmemiş olması hali resen takdir nedeni olarak kabul edilmiş yine aynı kanunun 342.maddesinde öngörülen 15 günlük ek süre ile ilgili hüküm 3181 sayılı Kanunun 1.maddesiyle 1.4.1985 tarihinden itibaren yürürlükten kaldırılmış bulunmaktadır. Dosyanın incelenmesinden de, mükellef şirket tarafından 1986 yılı Ocak ayına ait gelir (stopaj) vergisine ait muhtasar beyanname, şirket merkezinin bulunduğu Vergi Dairesine 18.2.1986 tarihinde verilmekle beraber muhtasar beyannamenin 193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun 98.maddesinde belirlenen ödeme veya tahakkukun yapıldığı yerin bağlı olduğu ilgili (…) Vergi Dairesine süresinden sonra 26.2.1986 tarihinde ulaştığı anlaşıldığından beyannamenin süresinde verilmemiş olması nedeniyle 1.derece usulsüzlük cezası kesilmesinde isabetsizlik bulunmamaktadır.
Usulsüzlük cezasının iki kat olarak kesilmesine gelince; 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 342.maddesinde beyannamelerin verilmesinde öngörülen 15 günlük ek süre 3181 sayılı kanunla yürürlükten kaldırılmış ise de, aynı Kanunun 30.maddesinde, vergi beyannamelerinin kanuni sürenin sonundan başlıyarak 15 gün geçtiği halde verilmemiş olması halinin resen takdiri gerektiği belirtildiğinden ve beyannamenin de 15 günlük ek süre içinde ilgili vergi dairesine ulaştığı ihtilafsız bu lunduğundan resen takdir nedeni bulunmayan olayda usulsüzlük cezasının iki kat olarak kesilmesinde isabet görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle mükellef temyiz isteminin kabulü ile Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.maddesinin 2.fıkrası uyarınca davanın 1.derece usulsüzlük cezasına ilişkin kısmının reddine, aşan kısmının iptaline karar verildi.