Danıştay 4. Daire 2018/2416 Esas 2022/3089 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2018/2416
Karar No : 2022/3089

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : … Anonim Şirketi

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı şirket tarafından, finansal kiralama işlemleri kapsamında şüpheli hale gelen ve gider kaydedilmesi gereken 10.549.357,77TL ana para alacağının kurum kazancının tespitinde indirim konusu yapılabilmesi için kurumlar vergisi beyannamesi üzerinde kanunen kabul edilmeyen gider olarak gösterilmesi nedeniyle ihtirazi kayıtla verilmesi üzerine ihtirazi kaydı kabul edilmeyerek … tarih ve … sayılı tahakkuk fişi ile tahakkuk ettirilen ihtirazi kayda ilişkin tutarın iptali ve iadesi istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: ... Vergi Mahkemesince verilen … tarih ve E:…, K:… sayılı kararda; davacı şirketin faaliyet alanı ile ilgili olup, gerek asıl borçludan gerekse müşterisinden tahsil edemeyip icra takibi başlattığı faktoring sözleşmelerinden kaynaklanan alacaklarının 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 323. maddesinde tanımlandığı şekliyle ticari kazancın elde edilmesi ve idame ettirilmesi ile ilgili olduğu sonucuna ulaşıldığından, iflas yoluyla takip edilen bu alacaklara ilişkin olarak kanunda öngörülen şüpheli alacak karşılığı ayırma koşullarının gerçekleştiği yönündeki ihtirazi kaydın kabul edilmemesi suretiyle tahakkuk ettirilen kurumlar vergisinin, şüpheli alacaklardan kaynaklı 10.549.357,77TL'lik matraha isabet eden 2.109.871,55TL'lik kısmında hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Bölge İdare Mahkemesince; davacı kurumun, istinaf istemine konu kararda belirtildiği gibi, faktoring hizmeti veren bir faktoring şirketi değil, finansal kiralama hizmeti veren bir şirket olduğu anlaşıldığından, davacı kurumun faktoring hizmeti veren bir faktoring şirketi olduğu, davacı şirketin faaliyet alanı ve ticari kazancın elde edilmesi ve idame ettirilmesi ile ilgili olduğuna şüphe bulunmayan ve finansal kiralama sözleşmelerinden kaynaklanıp, finansal kiralama müşterisinden tahsil edilemeyerek iflas takibine konu olan kira alacaklarının, finansal kiralama sözleşmesine konu eşyaların kiracı müşteri tarafından elden çıkarılmış olması nedeniyle teminatsız da kalmak suretiyle 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 323. maddesinde tanımlandığı şekliyle şüpheli hale geldiği sonucuna ulaşıldığından, iflas yoluyla takip edilen bu alacaklara ilişkin olarak kanunda öngörülen şüpheli alacak karşılığı ayırma koşullarının gerçekleştiği yönündeki ihtirazi kaydın kabul edilmemesi suretiyle tahakkuk ettirilen kurumlar vergisinin, şüpheli alacaklardan kaynaklı 10.549.357,77 TL'lik matraha isabet eden 2.109.871,55TL'lik kısmında hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle istinaf başvurusunun gerekçeli reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Bir alacağın şüpheli alacak haline gelmesi durumunda karşılık ayırabilmek için öncelikle dava veya icra safhasında bulunması gerektiği ve alacağın evveliyatı itibariyle hasılat olarak kanuni defterlere intikal etmesi gerektiği, finansal kiralama işlemlerinin teminata bağlı yapıldığı bu nedenle teminata bağlanmış alacağın şüpheli hale gelmesi ortada tahsil güçlüğünden bahsedilemeyeceği, kanunen kabul edilemeyen gider sayılamayacağı ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur.
TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 16/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.