MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK"nın 157/1, 35/1-2, 52/2-4, 53, 58. maddeleri gereği mahkumiyet
EK KARAR : Süresinde temyiz talebinde bulunulmadığından temyiz talebinin reddi

Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hükmün temyizi üzerine, temyiz talebinin reddine dair ek karar, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken CMUK"un 311. maddesi hükmüne göre eski hale getirme talebi ile birlikte temyiz isteminde bulunulmuş olması halinde bu talebi inceleme merciinin Yargıtay"ın ilgili dairesi olduğu gözetildiğinde, mahkemenin sanık müdafiinin temyiz talebinin reddine ilişkin 19/11/2019 tarihli ek kararının hukuki değerden yoksun olduğu edilip bahse konu ek karar yok sayılarak, sanık müdafiinin yokluğunda verilen 24/09/2019 tarihli mahkumiyet hükmünün elektronik tebligat yoluyla sanığın vekaletnameli müdafi olmasına rağmen başka bir müdafiiye gönderilmesine ilişkin tebliğ işlemi usulsüz bulunduğundan sanığın eski hale getirme talebi yerinde görülüp öğrenme üzerine yapılan temyiz talebinin yasal süresinde olduğu kabul edilerek, ayrıca sanığa atılı dolandırıcılık suçunun 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. ve 254. madde fıkraları gereğince uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, dosyanın uzlaştırma bürosuna tevdii edildiği ancak; uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede,
Sanığın müştekiyi telefonla arayıp kendisini Cumhuriyet Başsavcısı olarak tanıttığı, müştekinin kimlik bilgilerini söyleyerek banka hesabından terör örgütüne para aktarıldığını, kameralar ile her an izlenmekte olduğunu, terör örgütüne yardım ettiği için gözaltına alınacağını, hesaptaki parasını çekmesini, bir sivil polisin kendisinden parayı alacağını söylediği, katılanın bankada bulunan 45.000 TL"yi çektiği, müştekinin çektiği parayı poşete koyarak sanığa verdiği, sanığın poşedi alıp oradan uzaklaşacağı sırada içinde para olan olan poşet ile yakalandığı, bu suretle sanığın dolandırıcılığa teşebbüs suçunu işlediği iddia edilen olayda, sanık savunması, müşteki beyanı, tutanaklar ile tüm dosya kapsamına göre sanığın eyleminin, 02/12/2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 14. maddesi ile 5237 sayılı TCK"nın 158/1 maddesine eklenen (L) bendi kapsamında öngörülen nitelikli dolandırıcılık suçunu oluşturmasına rağmen, suç tarihinde bu hükmün yürürlükte bulunmaması nedeniyle, sanık lehine olan TCK"nın 157/1. maddesinde düzenlenen basit dolandırıcılığa teşebbüs suçunu oluşturduğunu takdir eden mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Sanığın tekerrüre esas alınan İstanbul 45. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2011/1478 Esas, 2012/233 Karar sayılı ilamına konu dolandırıcılık suçunun 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesine göre uzlaşma kapsamına alındığı anlaşılmakla; tekerrüre esas alınan ilam sebebi ile uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı hususunun infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanık müdafinin kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 02/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.