Danıştay 3. Daire 2021/3787 Esas 2022/2468 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2021/3787
Karar No : 2022/2468

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : ... Petrol Tarım Nakliyat İletişim Sanayi ve Ticaret Anonim Şirketi
VEKİLİ : Av. ...
KARŞI TARAF (DAVALI) :... Vergi Dairesi Başkanlığı
(... Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. ...

İSTEMİN KONUSU: ... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E:... , K:... sayılı kararına yöneltilen istinaf başvurusuna ilişkin ... Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem Davacı şirket adına, akaryakıt satışından elde ettiği hasılatının bir kısmının kayıt ve beyan dışı bıraktığı yolundaki tespitleri içeren vergi tekniği raporunun done alındığı takdir komisyonu kararına dayanılarak 2015 yılı için re'sen salınan bir kat vergi ziyaı cezalı kurumlar vergisinin kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Hakkında düzenlenen vergi tekniği raporunda davacı şirketin sahte fatura düzenleme ihtimali olan mükelleflerden olduğu için incelemeye alındığı, yasal defter ve belgelerinin ibraz edilmemesi üzerine tarh dosyası üzerinden inceleme yapıldığı, sahte belge düzenlediğine ilişkin herhangi bir saptama bulunmadığı ancak faaliyet gösterdiği akaryakıt istasyonunda 03/09/2015 ile 17/11/2015 tarihlerinde defterdarlık ve jandarma ekiplerince gerçekleştirilen denetimlerde ödeme kaydedici cihazlar ve mali hafıza verileri arasında fark bulunduğunun anlaşıldığı, Niğde Jandarma Komutanlığı tarafından 03/09/2015 tarihinde tanzim edilen tutanakta, 01/08/2015 ile 31/08/2015 tarihleri arasında tek tank olarak kullanılan iki numaralı tanktan çıkan yakıt miktarının 54.713,20 litre olmasına karşın aynı tarihlerdeki otomasyon kayıtlarındaki satış miktarının 139.651,75 litre olduğu, tanktan çıkan yakıt miktarı ile otomasyonda görülen satış miktarı arasında 84.938,55 litrelik fark bulunduğu, söz konusu satışlara ilişkin birim satış fiyatının 3,70-TL olarak saptandığı, 01/08/2015 ile 31/08/2015 tarihleri arasında kayıt dışı bırakılan 314.272,63-TL belgesiz satış olarak dikkate alınması gerektiği, 17/11/2015 tarihli tutanakta ise 01/10/2015 ile 31/10/2015 tarihleri arasında alınan mali hafıza raporlarına göre 377.516,78-TL satış yapıldığı ve anılan tarihler arasında otomasyon verileri üzerinden yapılan incelemede 103.311,33-TL satış yapıldığının tespit edildiği ve aradaki farkın 274.205,48-TL olduğu, 01/11/2015 ile 16/11/2015 tarihleri arasında ödeme kaydedici cihazdan alınan mali hafıza raporlarına göre 263.031,67-TL satış tutarının bulunduğu, otomasyon verileri üzerinde yapılan incelemelerde 8.441,97-TL satış yapıldığının tespit edildiği, defterdarlık tarafından yapılan 25/12/2015 tarihli denetimde, 24/12/2015 tarihli otomasyon veri kaydında 8.786,59-TL satış hasılatı gözükmesine rağmen, aynı güne ait Z raporu verilerinde ise satış hasılatının 0,00-TL olarak göründüğü, yapılan satışların ödeme kaydedici cihaza yansımadığı, toplam 605.706,67-TL'nin kayıt ve beyan dışı bırakıldığı yönünde tespitlere yer verildiği,213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 3. maddesinin (B) bendinde yazılı kural, davacı hakkında düzenlenen vergi tekniği raporundaki saptamaların maddi delil olarak kabulünü gerektirdiğinden ve sözü edilen tespitler davacı şirketin hasılatının bir kısmını kayıt ve beyan dışı bıraktığını kanıtlamaya yeterli olduğundan dava konusu tarhiyatta hukuka aykırılık görülmediği gerekçesiyle dava reddedilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusunun, usul ve hukuka uygun olduğu sonucuna varılan Vergi Mahkemesi kararının kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Şirket temsilcisinin ceza mahkemesinde defter ve belgelerini ibraz etmeme suçundan hakkında açılan davada beraat ettiği, kolluk tarafından tanzim edilen tutanaklara dayalı olarak tarhiyat yapıldığı, defter ve belge ibrazı için usule uygun olarak tebligat yapılmadığı, Mahkemece, düzenlenen belgeler üzerinde hangi işlemlerin yapıldığı, bu işlemlere paralel olarak EPDK tarafından bir inceleme gerçekleştirilip gerçekleştirilmediği, ödeme kaydedici cihazlarda herhangi bir arıza veya söz konusu cihazların kayıtları ile mali veriler arasında bir farklılık bulunup bulunmadığı hususlarında bir araştırma gerçekleştirilmediği, ihtisas gerektiren bu hususta uzmanlığı sorgulanması gereken kolluk görevlileri tarafından düzenlenen tutanaklara itibar edilerek karar verilmesinde ve aynı iddialarda yapılan istinaf başvurusunun reddi yolundaki kararlarda hukuka uygunluk bulunmadığı ileri sürülerek kararın bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ ... 'UN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Üçüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu Vergi Dava Dairesinin kararının ONANMASINA,
3. Davacıdan 492 sayılı Harçlar Kanunu'na bağlı (3) sayılı tarife uyarınca nispi harç alınmasına,
4. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de ilgili Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın kararı veren ilk derece mahkemesine gönderilmesine, 25/05/2022 tarihinde oybirliğiyle kesin olarak karar verildi.