Dolandırıcılık suçundan sanık ..."un, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 157/1, 62 ve 52. maddeleri gereğince 1 yıl 3 ay hapis ve 2.000,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, cezasının aynı Kanun’un 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine dair Antalya 6. Ağır Ceza Mahkemesinin 18/10/2019 tarihli ve 2018/415 esas, 2019/461 sayılı kararı aleyhine yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 04/05/2020 gün ve 94660652-105-07-3057-2020 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 02/06/2020 gün ve 2020-48054 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya aslının mahkûmiyetine karar verilen diğer sanık yönünden istinaf incelemesi amacıyla Bölge Adliye Mahkemesinde olduğu anlaşıldığından dosya sureti üzerinden yapılan incelemede;
Sanığın tekerrüre esas alınan İzmir 20. Asliye Ceza Mahkemesinin 03/05/2011 tarihli ve 2010/1429 esas, 2011/414 sayılı kararın, 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu"nun 305/1. maddesi gereğince miktar itibariyle kesin olduğu, 01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"un 8/1. maddesinde yer alan hüküm gözetilerek, 1412 sayılı Kanun"un 305/son maddesine göre miktarı itibariyle kesin olan adli para cezalarının tekerrür uygulamasına esas alınamayacağı ve sanığın adli sicil kaydında başka tekerrüre esas mahkumiyeti de bulunmadığının anlaşılması karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı Kanun"un 58. maddesinin uygulanma imkanı bulunmadığı gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiştir.
5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Hükmün kurulması sırasında; sanık hakkında tekerrüre esas sabıkası olduğundan bahisle TCK"nın 58. Maddesi uyarınca uygulama yapılmış ise de tekerrüre esas alınan İzmir 20. Asliye Ceza Mahkemesinin 03/05/2011 tarihli ve 2010/1429 esas, 2011/414 sayılı kararın, 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu"nun 305/1. maddesi gereğince miktar itibariyle kesin olduğu, 01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"un 8/1. maddesinde yer alan hüküm gözetilerek, 1412 sayılı Kanun"un 305/son maddesine göre miktar itibariyle kesin olan adli para cezalarının tekerrür uygulamasına esas alınamayacağı ve sanığın adli sicil kaydında başka tekerrüre esas mahkumiyeti de bulunmadığının anlaşılması karşısında kanun yararına bozmaya atfen düzenlenen ihbarnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden, Antalya 6. Ağır Ceza Mahkemesinin 18/10/2019 tarihli ve 2018/415 esas, 2019/461 sayılı kararının 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 309. maddesi gereğince BOZULMASINA, bozma nedenine göre ve aynı maddenin 4. fıkrasının (d) bendinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında dolandırıcılık suçundan kurulan hükümde; tekerrür uygulamalarını içeren bölümün çıkarılmasına, infazın bu şekliyle tekerrür hükümleri uygulanmaksızın yapılmasına, hükmün diğer bölümlerinin aynen korunmasına, 26/10/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.