Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2017/6075 Esas 2017/8987 Karar Sayılı İlamı

T.Garanti Bankası A.Ş vekili avukat ... ile ... aralarındaki dava hakkında ... Tüketici Mahkemesinden verilen 30/04/2015 gün ve 2014/1791-2015/421 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, ... Kaymakamlığı Tüketici Sorunları Hakem Heyeti Başkanlığı’nın 10.03.2014 tarih ve 873 sayılı kararında tüketici kredisi kullanımı nedeni ile 800,00 TL"nin davalıya iadesine karar verdiğini belirterek söz konusu kararın iptalini istemiştir.
Davalıya usulüne uygun tebligat çıkartılmamıştır.
Mahkemece,dava şartı yokluğundan usulden ret kararı verilmiş;hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.07.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK’un 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 01.01.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL"ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.02.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay Daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 2.080,00 TL"yi geçmediğinden HUMK’un 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, 03/10/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.