MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyete dair

Dairemizin 11.12.2018 tarih ve 2018/4614 Esas - 2018/19260 Karar sayılı temyiz talebinin reddine ilişkin kararına karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 13.03.2019 tarih ve 2019/7201 sayılı tebliğnamesi ile;
“Sanık vekilinin tarihsiz ve sevksiz istinaf dilekçesi üzerine yapılan incelemede, UYAP kayıtları ve Yargıtay"a dosya gönderme formundaki kayıtlara göre süresinde yapılmayan temyiz isteminin reddi yönünde tebliğname düzenlenip, Yüksek Dairenizce, 11.12.2018 gün ve 2018/4614-19260 sayılı ilam ile bu doğrultuda temyiz talebinin reddine karar verilmiş olunup,
Ordu 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 15.01.2019 tarihli tutanağında, "Mahkememizin 15.02.2018 tarih, 2017/470 Esas ve 2018/126 Karar sayılı kararı, sanık ... vekili Av. ..."in 15.02.2018 tarihinde yüzüne karşı tefhim edildiği, aynı gün (15.02.2018) verilen karara karşı sanık vekilinin avukat uyap sistemi üzerinden Mahkememize itiraz dilekçesi sunduğu, ancak Temyiz dilekçesi vermesi gerekirken sehven dilekçesini İstinaf olarak gönderdiği ve dosyaya istinaf dilekçesi olarak kayıt edildiği, dosyanın temyiz şartları gerçekleştirildikten sonra temyiz formu düzenleneceği sırada dilekçe istinaf olduğu için temyiz formu düzenlenmesine izin vermediği bunun üzerine dilekçenin temyiz dilekçesi olarak sisteme girildiği, Uyap sisteminde ayrıntılı ceza dosya bilgilerinden istinaf dilekçesi üzerine gelinip, evrak işlem kütüğünden yapılan tespite göre Av. ..."in 15.02.2018 tarihinde dilekçeyi mahkememize gönderdiği anlaşılmış, yine buna ilişkin Uyap’tan çıktılar alınarak dosyaya eklenmiş olup, sanık vekilinin gerekçeli karara karşı süresinde dilekçe verdiği anlaşılmış olmakla, iş bu tutanak imza altına alınmıştır." şeklinde açıklamalara yer verilip,
Sanık vekilinin tarihsiz ve sevksiz dilekçesinde istemlerinin, yanlış kayıt altına alındığı için süresinde yapılmamış gözüktüğünü, bu yüzden reddine karar verildiğini, istemlerinin süresinde yapıldığını, esastan inceleme yapılmasını talep etmesine göre,
Yapılan inceleme ve değerlendirme sonucunda sanık vekilinin hükmü süresinde temyiz ettiği, ancak kayıtlarda, hata yapılması nedeni ile temyizin süresinde yapılmamış olarak görüldüğü anlaşılmakla,
Yukarıda belirtilen Yüksek Dairenizin, 11.12.2018 gün ve 2018/4614-19260 sayılı ilamının kaldırılarak yeniden yapılacak incelemede,
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre,
Sanık vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASI” talep edilmiş olup, bu talebin 6352 sayılı Kanun’un 99. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nin 308/2-3 bentleri uyarınca itiraz niteliğinde olduğu değerlendirilerek yapılan incelemede;
Gereği görülüşüp düşünüldü:
1) Yerinde görülen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazının KABULÜNE,
2) Dairemizin 11.12.2018 tarih ve 2018/4614 Esas - 2018/19260 Karar sayılı temyizin reddine ilişkin kararının KALDIRILMASINA,
5237 sayılı TCK"nin 86/1, 86/3-e, 87/3 ve 29. maddeleri uyarınca sanığa verilen “1 yıl 2 ay 18 gün hapis cezası”nın, TCK"nin 62. maddesi uyarınca (1/6) oranında indirilmesi nedeniyle “1 yıl 5 gün hapis cezası"na karar verilmesi, bu cezanın da 1402 sayılı CMUK"un 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hak nedeniyle "12 ay 5 gün hapis cezası"na indirilmesi gerekirken, doğrudan kazanılmış hak nedeniyle "12 ay 5 gün hapis cezası"na karar verilmesi, sonuç ceza doğru olarak belirlendiğinden bozma sebebi yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 08.10.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.