MAHKEMESİ:İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Davacı vekili, 1992 tarihinden 10/02/2010 tarihine kadar şoför olarak en son 1500 TL aylık ücret ile çalıştığını, ücretin kayıtlarda gösterilen kısmının banka hesabına yatırıldığını kalan kısmın ise elden ödendiğini, iş sözleşmesinin haksız feshedildiğini iddia ederek kıdem ve ihbar tazminatı ile ücret, ulusal bayram genel tatil ,fazla çalışma, yıllık izin alacaklarının tahsilini talep etmiştir.Davalı vekili, davacının iddialarının yerinde olmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.Mahkemece, davanın kısmen kabulüne dair verilen karar, davalı vekilinin temyizi üzerine Yargıtay (Kapatılan) 7. Hukuk Dairesi’nin 16/06/2015 tarihli ilamıyla, maaş farkı alacağı talebinin reddi gerekirken kayıtlarda gösterilen ile kabul edilen ücret arasındaki farkın hesaplanarak hüküm altına alınması hatalı olduğu gerekçesiyle bozulmuştur.Mahkemenin 28/01/2016 tarihli kararıyla, bozma kararına karşı direnilmesine karar verilmiş, Direnme kararı davalı vekilince temyiz edilmiştir.Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 2016/(7) 9-1422 esas 2020/847 karar sayılı 04/11/2020 tarihli kararıyla, Mahkemenin direnme kararının yerinde olduğu kabul edilerek, Dairemizin bozma ilamında açıklanan bozma nedenine göre davanın esasına yönelik diğer temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın Dairemize gönderilmesine karar verilmiştir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 28/01/2016 tarihli kararıyla, dava dosyasının Dairemize gönderilmesi üzerine, Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 21/02/2021 tarihinde oybirliği ile karar verildi.