MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve ... aleyhine 06/05/2009 gününde verilen dilekçe ile kişilik haklarının ihlali nedeniyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 03/11/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili ve davalılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, kişilik haklarının ihlali nedeniyle uğranılan manevi zararın tazmini istemine ilişkindir. Mahkemece istem kısmen kabul edilmiş, hüküm; davacı vekili ve davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, davalılar tarafından apartman girişine kamera konulmak suretiyle izinsiz olarak görüntülerinin kayda alındığını, bu görüntülerini izleyip hakkında asılsız dedikodular çıkararak kişilik haklarına saldırıda bulunduklarını, bu nedenle uzun zamandan beri yaşadığı evinden taşınmak zorunda kaldığını belirterek uğradığı manevi zararın ödetilmesi isteminde bulunmuştur.
Davalılar, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, ... 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 2012/1011 esas sayılı dosyası ile davalı sanıklar hakkında, "Özel hayatın gizliliğini ihlal etmek" suçundan dava açıldığı ve haklarında adli para cezasına hükmedildiği, karar henüz kesinleşmesede ceza mahkemesince verilen mahkumiyet kararındaki fiilin hukuka aykırılığını ve illiyet bağını saptayan maddi vakıa konusundaki kabulünün hukuk mahkemesini bağlayacağı, ceza dosyasındaki deliller ve dosyada toplanan tüm delillerin birbirini doğruladığı gerekçesi ile davanın kısmen kabulü ile davacı yararına manevi tazminata hükmedilmiştir.
Hükme dayanak yapılan ceza dosyası ile davalılar hakkında "Özel Hayatın Gizliliğini İhlal Etmek" eyleminden verilen mahkumiyet hükmünün temyizi üzerine Yargıtay 12. Ceza Dairesinin 31/05/2017 gün, 2016/924 esas, 2017/4569 karar sayılı ilamı ile "sanık ...’ın yöneticisi, sanık İsfendiyar’ın ise denetçi olduğu bina yönetimi kararı ile kot farkı nedeniyle apartmanın giriş kapısının yanında bulunan katılana ait daireyi de görecek şekilde apartmanın iç kısmından giriş kapısına doğru ve ayrıca aparmanın alt katlara iniş ve üst katlara çıkışları da görecek şekilde ses ve görüntü kaydedici kamera takılarak katılanın evine kimlerin gelip gittiğinin belirlenmesi için takıldığının iddia edildiği olayda, katılanın da katıldığı apartman yönetimin aldığı karar doğrultusunda apartmana takılan kameraların dosya içerisinde bulunan bilirkişi raporuna göre sırf katılanın daire kapısına odaklanmadığı, apartmanın giriş kapısını ve bu kapıya yakın mesafede bulunan katılana ait dairenin kapısının bulunduğu apratman
girişini kayıt altına aldığının tespit edilmesi karşısında, yönetici ve denetçi olan sanıkların bina güvenliği için alınan karar doğrultusunda söz konusu kameraların takıldığına yönelik haklı savunmaları karşısında mahkumiyetlerine yeter, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı anlaşıldığından beraatlerine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması” gerekçesi ile ceza mahkemesi kararı bozulduğuna ve dosya kapsamına göre davalıların tazminatı gerektirir bir eylemleri bulunmadığına göre, davalıların eylemi, davacının kişilik değerlerine saldırı oluşturacak nitelikte bir eylem olarak kabul edilemez. Mahkemece açıklanan yönler gözetilerek, davacının manevi tazminat isteminin tümden reddine karar verilmesi gerekirken, yerinde olmayan gerekçeyle, yazılı biçimde karar verilmiş olması usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda gösterilen nedenlerle davalılar yararına BOZULMASINA, bozma nedenine göre davacının temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına ve davalılardan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 21/12/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.