MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti, yıllık izin ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde duruşmalı olarak davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş ise de; HUMK.nun 438.maddesi gereğince duruşma isteğinin miktardan reddine ve incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 26/06/2011 tarihinden bu yana şoför olarak çalıştığını, işe başladığı günden itibaren arife günleri dahil resmi tatillerin tamamında olmak üzere senenin her günü çalıştığını, yasadan doğan yıllık izin hakkının dahi kullandırılmadığını, yasal çalışma saatlerinin çok üstünde 17-18 saat çalışmasının olduğunu, ağır çalışma koşullarının iyileştirilmesi yönünde şube yetkililerine başvuruda bulunduğunu, buna rağmen çalışma saatlerinin düzeltilmediğini, çalışma koşullarının ağırlığı nedeniyle SGK"ya yapılan şikayet neticesinde müfettişlerce tutanak düzenlendiğini, bu tutanakta işyerinde günlük 18 saat çalışma yaptırıldığı hususunun tespit olunduğunu, Cumartesi ve Pazar günleri de dahil olmak üzere 18 saat çalıştırılmış olmasına rağmen hiç bir zaman fazla mesai ücretinin verilmediğini, hak ettiği resmi ve dini bayramlardan doğan alacaklar, fazla mesai ücretleri, hafta tatili ücreti ve yıllık izin ücretlerinde ödenmediğini iddia ederek fazla çalışma ücreti, hafta tatili ücreti, yıllık ücretli izin, ulusal bayram ve genel tatil ücreti, alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının 26/07/2011-03/11/2012 tarihleri arasında şyerinde kamyon şoförü olarak çalıştığını, davanın belirsiz alacak olarak açılmasının yanlış olduğunu, kamyon şoförlerinin 4 saatten fazla çalışamayacağını, 4 saatten sonra 2 saat ara dinlenmesi verilmesi gerektiğini, ara dinlenmelerinin çalışmadan sayılmayacağını günlük 18 saatlik çalışmanın hayatın olağan akışına aykırı olduğunu, 18 saatlik ortalama ile çalışmanın fiilen mümkün olmadığını, dava dilekçesinde yazılı bulunan hiçbir hususun iş akdi ile alakalı olmadığını, bayramların ilk iki günü hiç kimsenin çalıştırılmadığını hafta tatili ve genel tatil ücretlerinin davacıya ödendiğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkeme, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanarak Yargıtay"ın yerleşik uygulaması gözetilerek tanık beyanları ile uzun süre için ispatlanıp hesaplanan fazla çalışma alacağı ve genel tatil ve bayram çalışması alacağına %30 hakkaniyet indirimi uygulanmak suretiyle ispatlanan bu kalemler itibariyle davanın kısmen kabulüne, yine yıllık izinlerden kullandırılmayan günlere ilişkin izin alacağı talep hakkının doğduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut uyuşmazlıkta; davacı kamyon şoförü olarak davalı işyerinde çalışmıştır. Fazla çalışma iddiasını tanık delili ve T.C. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı iş müfettişlerinin davalı işyerinde yaptığı inceleme neticesinde düzenlenen rapora dayanarak ispatlamaya çalışmıştır. Hükme dayanak bilirkişi raporunda haftalık 30 saat fazla çalışma hesaplanmıştır. Dosyadaki ve davalı işverene karşı açılıp aynı gün temyiz incelemesi yapılan benzer dosyalardaki (2015/15501, 2015/15503, 2015/15504 E. sayılı) bilgi ve belgelerden; davacının haftanın 7 günü, günlük 11 saat çalıştığı, bu çalışmadan günlük 1 saat ara dinlenmesi ve 7,5 saatlik hafta sonu mesaisinin tenzilinden sonra 17,5 saat haftalık fazla çalıştığının kabulü dosya içeriğine uygundur. Açıklanan nedenlerle yeniden fazla çalışma hesabının yapılması için kararın bozulması gerekmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 27.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.