MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, fazla mesai ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I


A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; davacının davalı banka işyerinde 16/01/2008 - 25/11/2011 tarihleri arası çalıştığı, askerlik nedeniyle işten ayrıldığı, 25/02/2013 tarihinde askerden dönmesine ve İş Kanunu 31/son madde kapsamında işe geri dönmek için işverenliğe başvuruda bulunmasına karşın işe başlatılmadığı, fazla mesai ücretleri ile İş Kanunu 31/son madde kapsamında hak kazandığı üç aylık ücretinin ödenmediğini belirtilerek fazla çalışma ücreti ile İş Kanunu 31. Madde kapsamında tazminatının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davanın zamanaşımına uğradığını, davacının davalı bankada 16/01/2008 - 25/11/2011 tarihleri arası en son bireysel müşteri ilişkileri yetkilisi ünvanı ile görev yaptığını, zorunlu askerlik hizmetini yerine getireceğinden bahisle 24/11/2011 tarihli dilekçe ile işten ayrıldığını, İş Kanunu"nun 31. Maddesi kapsamında askerlik başvurusunun iki aylık hak düşürücü süre içinde yapılıp yapılmadığının belirlenmesinin gerektiğini, davacını eski işine veya benzeri işlerde çalışabileceği boş bir kadro olmadığı için yaptığı başvurusunun olumlu olarak değerlendirilmediğini, iş sözleşmesinde haftalık çalışma süresi yasal çalışma süresi olarak belirtildiği için fazla sürelerle çalışma ücretine hak kazanılamayacağını, davacının banka nezdinde fazla çalışma ücret alacağı olmadığını, iş sözleşmesi gereği fazla mesai ücretinin aylık ücrete dahil olduğunu, davacının maaş+prim sistemi ile çalıştığını, ayrıca mesai ödemesi yapılmayacağına dair döküman imzaladığını, davacı tarafından kabul edilmiş olan İnsan Kaynakları yönetmeliğinin ilgili maddesi gereğince de fazla mesai ücretlerinin aylık ücrete dahil olduğunu, davacının ünvanının 01/09/2010 tarihinden itibaren yönetici yardımcısı olarak yükseldiğini, bankanın fazla çalışma yönetmeliğinin ilgili hükümleri gereğince yönetici yardımcısı ünvanında çalışanların aylık brüt ücretinin içine fazla mesai ücretinin de dahil olduğu savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının dinlenen tanık beyanlarına göre fazla mesai alacağının oluştuğu, davacının İş Kanunu 31/son maddesi gereğince askerlik dönüşü yasal süresi içerisinde davalı işyerine geri dönme başvurusunda bulunmasına rağmen, davalı işveren bu talebe cevap vermediği gibi davacının kadrosuna dönüp dönemeyeceğine dair herhangi bir araştırma yaptığına dair delil sunmamakla davacının İş Kanunu 31/son maddesine dayalı tazminatı talep hakkı da oluştuğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı .... vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davalı işyerindeki haftalık çalışma süresi ve davacının bu süreyi aşan fazla sürelerle çalışmasının bulunup bulunmadığı hususlarında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Dosyada bulunan bilirkişi raporu incelendiğinde, dinlenen tanıkların çalışma dönemleri dikkate alınarak beyanlarına göre fazla çalışma ve fazla süreli çalışma ücreti alacaklarının ayrı ayrı hesaplandığı, mahkemece bu iki alacak kaleminin toplamı üzerinden takdiri indirim yapılarak hüküm kurulduğu anlaşılmıştır.
Davacı işçinin imzaladığı dosyada bulunan 16.01.2008 yürürlük tarihli belirsiz süreli hizmet akdinin sorumluluklar ile ilgili 5. maddesinin 2. bendinde “Bankada haftalık çalışma süresi yasal çalışma süresi olup...” şeklinde düzenleme bulunduğu, buna göre bankada davacının haftalık çalışma süresinin yasal çalışma süresi (haftalık 45 saat) olduğunun açık bir şekilde belirtildiği anlaşılmıştır.
Her ne kadar Türkiye Ekonomi Bankası İnsan Kaynakları Yönetmeliğinin 5. maddesinin 1. bendinde, “görevli (bina hizmet görevlisi, güvenlik görevlileri, şoför vb) unvanında çalışan personel için haftalık çalışma süresi kırk beş saat, diğer unvandaki personel için kırk saattir.” şeklinde düzenleme bulunmaktaysa da bu yönetmeliğinin davacı işçiye tebliğ tarihi 21.02.2011 olup davacı bu yönetmeliği tebliğ alana kadar İş Kanunu"nun 63. maddesine göre haftalık yasal çalışma süresi olan 45 saat üzerinden çalışmıştır.
Bu nedenlerle davacının İnsan Kaynakları Yönetmeliğini tebliğ aldığı tarihe kadar haftalık yasal çalışma süreleri( 45 saatlik çalışma süresine tabi ) içerisinde çalıştığı sabit olmakla 21.02.2011 tarihine kadar fazla sürelerle çalışma ücreti alacağı talep hakkı bulunmamaktadır. Davacının 21.02.2011 tarihine kadar çalışma süresinin yasal 45 saat olan normal çalışma süresi, 21.02.2011 tarihinden sonrası için haftalık çalışma süresinin 40 saat üzerinden belirlenerek fazla mesai ücreti alacağının hesaplanarak hüküm altına alınması gerekirken yazılı şekilde kabulü hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 27.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.