MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mühür bozma, karşılıksız yararlanma
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Katılan vekilinin temyiz isteminin karşılıksız yararlanma suçundan verilen beraat kararına; sanık müdafiinin temyiz isteminin ise, mühür bozma suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ve karşılıksız yararlanma suçundan beraat eden sanık lehine vekalet ücreti ödenmesi gerektiğine yönelik olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Sanık hakkında mühür bozma suçundan kurulan hükümde dosya kapsamına göre farklı adreslerde farklı abone numaraları hakkında tanzim olunan tutanakların ayrı suçları oluşturduğu gözetilmeden, eylemin tek bir suç olarak kabulü ile TCK’nın 43. maddesi uyarınca artırım yapılması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.02.2013 tarih ve 2011/5.MD-137 E.-2013/58 K. sayılı kararında da belirtildiği üzere aynı davada yargılandığı bir suçtan beraat eden, diğer suçtan ise mahkum olan sanık hakkında, müdafii tarafından sunulan avukatlık hizmetinin bölünmesi mümkün olmadığından beraat ettiği suç açısından vekalet ücretine hükmedilmesine gerek olmadığının anlaşılması karşısında, beraat kararı verilen karşılıksız yararlanma suçu bakımından sanık lehine vekalet ücretine hükmedilmemesinde bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 18/09/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.