MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 15/12/2014 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 12/11/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi taraflar vekillerince tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacının diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, taksirle yaralama eyleminden kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece; maddi tazminat talebinin reddine, manevi tazminat talebinin kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, taraflarca temyiz edilmiştir.
Davacı; olay tarihi olan 13/10/2014 tarihinde sanayide tamir atölyesine bıraktığı aracını teslim almak üzere yaya olarak ilerlerken davalının iş yerinin önündeki yağ değiştirme çukuruna düştüğünü, olay nedeni ile basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek, hayati tehlike geçirecek şekilde yaralandığını ve 45 gün iş ve güçten kaldığını, bu sürede çalışamadığı için ek ders ücretlerini alamadığını, istirahatli olduğu zamana denk gelen bir sınavda da görev alamadığını, bu nedenle ek ders ücretleri ve sınav ücreti yönünden maddi zararının doğduğunu, ayrıca olay nedeni ile manevi zararlarının da olduğunu belirterek oluşan maddi ve manevi zararlarının tazminini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece; davacının maddi tazminat taleplerine konu alacağın mutat yapılan bir ödeme olmayıp, çalışması halinde yapılan bir ödeme olduğu bu nedenle maddi zarar kapsamında değerlendirilmediği, ancak olay nedeniyle davacı yönünden manevi tazminat isteme koşulları oluştuğu gerekçesi ile maddi tazminat davasının reddine, manevi tazminat davasının kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Türk Borçlar Kanunu’nun 56. maddesi (BK 47. maddesi) hükmüne göre hakimin özel halleri göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği bir para tutarı adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mal varlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak
için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararının gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.
Dava konusu olayda; davacının yaralanma derecesi, olay tarihi, olayın gelişimi ve yukarıdaki ilkeler göz önünde bulundurulduğunda, davacı lehine hükmedilen manevi tazminat miktarı azdır. Daha üst düzeyde bir tazminata hükmedilmek üzere kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda (2) nolu bentte gösterilen nedenlerle davacı yararına BOZULMASINA, davalının tüm, davacının diğer temyiz itirazlarının (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle reddine ve davacıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 22/11/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.