Mahkemesi : Ankara 9. İş Mahkemesi
Tarihi : 29/01/2013
Numarası : 2011/814-2013/19

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine.
2-Davacı vekili, davacının davalı işyerinde 01.04.2004 tarihinde müşteri temsilcisi olarak işe başladığını, iş akdinin 16.06.2011 tarihinde davalı işveren tarafından haksız ve bildirimsiz olarak feshedildiğini, ancak işçilik haklarının ödenmediğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma ve yıllık izin alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının iş düzenine ve disiplinine aykırı eylemlerinin bulunduğunu, davalının iş yerinin bitişinde aynı işi yapmak istediğini, bu nedenle davalı iş verenle yaptıkları münakaşa sonrası davacının kendisinin işten ayrıldığını, hak ettiği tazminat bedellerinin banka hesabına yatırıldığını ve işçilik alacağının bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasında fazla çalışma alacağının varlığı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda; mahkemece görüşü hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının haftalık fazla çalışmasının 4,5 saat olduğunu belirtmiştir. Bilirkişinin bu belirlemesi dosya kapsamına uygun ise de bilirkişinin fazla çalışma ücretinin belirlenmesine yönelik hesap yöntemi hatalıdır. Bilirkişi raporunda 01.01.2007-30.06.2007 tarihleri arasındaki hafta sayısını 52 olarak belirlemiş olup yılın tamamında 52 haftanın bulunduğu gözetildiğinde yılın belli bir kısmını kapsayan zaman diliminin 52 hafta olarak belirlenmesi alacağın miktarının fazla belirlenmesine yol açmıştır. Beyanları esas alınan davacı tanığı S.. O.. “bir ayda üç cumartesi belirttiğim saatler arasında çalışıyorduk“ şeklinde beyanda bulunmuş olup, bu beyanın aksine bir ayın tüm Cumartesi günlerinde çalışıldığı davacı tarafından ispatlanamamıştır. Buna rağmen bir ayın tüm Cumartesi günleri çalışılıyormuş gibi haftalık 4,5 saat fazla çalışma ücreti hesaplaması hatalıdır. Yapılacak iş, davacı tanığının beyanları da gözetilerek ve hafta sayısı doğru belirlenerek davacının bir ayın üç Cumartesi gününde çalıştığı kabul edilerek bilirkişiden ek rapor alınarak çıkacak sonuca göre bir karar verilmelidir.
O halde davalı vekilinin bu yöne ilişkin temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 18.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.