MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın 19.11 2018 tarihli dilekçesindeki anlatımından temyiz başvurusu ile birlikte eski hale getirme isteminde bulunduğunun anlaşılması ve eski hale getirme istemi hakkındaki karar verme yetkisinin, 5271 sayılı CMK"nın 42/1. maddesi uyarınca Yargıtay"ın ilgili dairesine ait olması nedeniyle, sanığın yokluğunda verilen 05/07/2012 tarihli karara ilişkin tebligatın, 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10. maddesi uyarınca, muhatabın bilinen en son adresine yapılması gerektiği, bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilerek buraya tebligat yapılacağı hükmüne karşın, sanığın doğrudan MERNİS adresine çıkarıldığı, bu tebliğ işleminin usulüne uygun olmadığının anlaşılması karşısında; sanığın 19.11 2018 tarihli temyiz isteminin öğrenme üzerine süresinde olduğu kabul edilerek, temyiz isteminin reddine ilişkin ek kararın kaldırılmasına karar verilmek suretiyle yapılan incelemede;
Bilgisi alınan ...’ın 25.02.2012 tarihli kollukta vermiş olduğu ifadede, hırsızlık olayını gerçekleştiren kişinin sanık ... olduğunu ve sanığı net olarak teşhis ettiğini beyan ettiği, ancak dosyada teşhise yönelik bir tutanağın bulunmadığı gözetilerek sanık ile bilgisi alınan ...’ın aynı oturumda hazır edilip, mümkün ise bilgisi alınana canlı teşhis yaptırılması, eğer bu mümkün değil ise sanığın teşhise elverişli fotoğraflarının temin edilerek, bilgisi alınana gösterilip teşhis yaptırılması, yine bilgisi alınan ...’in 25.02.2012 tarihli ifade tutanağında, olay günü sanık ile birlikte evde olduklarını, evde bulundukları sırada anne ve babasının da yanlarında olduğunu beyan ettiği, anlaşılmakla; bilgisi alınan ...’in tanık sıfatıyla duruşmaya çağrılıp dinlenmesinden sonra sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden eksik kovuşturma ile sanık hakkında yazılı şekilde karar verilmesi,
Kabule göre de;
Sanığın tekerrüre esas alınan İzmir 7. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 04/11/2011 tarih ve 2011/681 Esas 2011/1034 Karar sayılı ilamında iki ayrı hırsızlık suçundan hükümlülük kararı bulunması karşısında; 5275 sayılı Yasa"nın 108/2. maddesi uyarınca daha ağır cezayı içeren hırsızlık suçundan verilen mahkumiyet hükmünden dolayı sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan sebepten dolayı kısmen isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümde 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesinin gözetilmesine, 11/07/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.