MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, fark kıdem tazminatı, fark ihbar tazminatı ile yakacak yardımı, gıda yardımı, fazla mesai ücreti, genel tatil ücreti, yıllık izin ücreti, hafta tatili ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili, iş sözleşmesinin davalının ... bölgesinden çekilip işi başka bir firmaya vermesi nedeniyle işveren tarafından sona erdirildiğini, davalının ödediği kıdem ve ihbar tazminatının eksik olduğunu, giydirilmiş ücretin belirlenmesinde hata yapıldığını, her yıl 1 Nisan ile 31 Ağustos tarihleri arasındaki dönemde günlük en az ortalama 3 saat fazla çalışma yaptığını, HMK"nun 107. maddesi gereğince belirsiz alacak davası açtığını ileri sürerek fark kıdem, fark ihbar tazminatı ile yakacak yardımı, gıda yardımı, fazla çalışma, genel tatil, hafta tatili ve yıllık izin ücreti alacaklarını istemiştir.
B)Davalı cevabının özeti:
Davalı vekili, davacının iş akdinin davacının çalışmakta olduğu bölgedeki ürün satış ve dağıtım işinin distribütör kanalıyla yapılmasına karar verilmesi nedeniyle feshedildiğini, hak ve alacaklarının tam olarak ödendiğini, iddia ve taleplerin yersiz olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
C)Yerel Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, bozma ilamına uyulduğu, bilirkişinin düzenlediği 09/10/2013 havale tarihli raporunu ve bozma sonrası 20/07/2017 tarihli ek raporunu sunduğu, davacı vekili 16/06/2014 havale tarihli dilekçesiyle davayı ıslah ettiği, davacının 19/02/2008 tarihinde davalı işverene ait 612809 sicil nolu işyerinde çalışmaya başlayarak, 26/04/2012 tarihine kadar 1507 gün, diğer bir ifadeyle 4 yıl 2 ay 7 gün süre ile çalıştığı, 01/05/2012 tarihli kıdem tazminatı ve tarihsiz İhbar tazminatı tablosunda, davacının giydirilmiş brüt günlük ücretinin 44,86 TL olarak esas alındığı, dosyada mevcut davacının imzasını ihtiva eden yıllık ücretli izin formlarına göre davacının, 2011/11. ayında 14 gün, 2010/12. ayında 14 gün, 2009/11. ayında 13 gün olmak üzere toplam 41 gün ücretli izin kullandığı, davacı ile aynı işyerinde birlikte çalıştığını beyan eden davacı tanıkları, dini bayramların 2 günü ile dini bayram dışındaki diğer ulusal bayram genel tatil günlerinde ve hafta tatillerinde çalışıldığını beyan ettiği, dosyada davacıya toplam 41 gün yıllık ücretli izin kullandırıldığına dair davacının imzasını ihtiva eden belgeler bulunduğu, izin formlarından, davacının izin kullandığı tarihler ile bu tarihlere isabet eden ücret bordroları karşılıklı kontrol edildiğinde, 2011/11. ayın da kullanılan izin süresine isabet eden 2011/11 ay ücret bordrosunda hafta tatili ödemesinin 6 gün olarak gösterildiği, ancak 2011 yılı için diğer ayların bordrosu kontrol edildiğinde, hafta tatili ödemesi olarak 8-10 gün arası değişen ödemeler yapıldığı anlaşıldığı, aynı şekilde davacının izin kullandığı diğer tarihlere ilişkin ücret bordrolarında, hafta tatili ödemelerinde kısıntıya gidildiği anlaşıldığı, 4857 sayılı Kanun"a göre, işçinin yıllık ücretli izin sürelerine hafta sonları dahil olmadığından, izin kullanılan döneme isabet eden hafta sonu tatillerine ilişkin ödemelerde herhangi bir kısıntıya gidilemeyeceği, bu sebeple, izin kullanılan tarihlerde, bordrolarda eksik gösterilen hafta tatillerine ilişkin hesaplamalar yapıldığı, işveren tarafından çalışanlara yakacak ve gıda yardımı yapıldığının işyeri kayıtlarıyla tespit edildiği ancak 2009 yılında bahsi geçen sosyal yardımların yapılmadığı anlaşılmakla yakacak ve gıda yardımının davalıdan tahsiline karar verildiği, fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlü olduğu, bordroda fazla çalışma bölümünün boş olması ya da bordronun imza taşımaması halinde işçi fazla çalışma yaptığını her türlü delille ispat edebileceği, davacının, fazla mesai çalışması yaptığına dair, işyeri kayıtları, özellikle işe giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları gibi belgeleri ibraz etmediği, bu durumda, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları, çalışma koşullarını bilen tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerektiği, tanık beyanları doğrultusunda ve taleple bağlı kalınarak davacının 1 Nisan - 31 Ağustos tarihleri arasında günlük üç saat fazla çalışma yaptığı kabulüyle hesaplama yapıldığı, yukarıda belirtilen tarihler arasındaki hafta sayısı olan on beş ile günlük fazla çalışma süresinin çarpımı neticesinde fazla çalışma ücreti belirlenmiş (15x3x dönemsel fazla çalışma ücreti) ve hüküm altına alındığı gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
D)Temyiz:
Karar süresi içinde davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
E)Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Somut uyuşmazlıkta, fazla mesai ücreti bakımından, 1 Nisan- 31 Ağustos arası dönem için bozma öncesi yapılan ve Mahkeme tarafından kabul edilen hesaplama bozma konusu edilmediğinden, bozma öncesinde bu dönem için tespit edilen %30 takdiri indirimden sonra belirlenen brüt 6541,63 TL hüküm altına alınması gerekirken daha düşük miktara hükmedilerek davacının usuli müktesep hakkının ihlali hatalıdır. Diğer taraftan Mahkeme"nin hesaplamasının denetime elverişli olmaması da hatalıdır.
Mahkeme tarafından yapılacak iş, fazla mesai ücreti alacağı olarak brüt 6541,63 TL.yi hüküm altına almaktır.
Diğer yandan, bozma kapsamı dışında kalsa dahi tüm talepler hakkında HMK.nun 297. maddesine uygun şeklide yeniden hüküm kurulması gerektiği de yeni bir bozmaya ve dolayısı ile yargılamanın uzamasına mahal vermemek açısından gözetilmelidir.
F)SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 25/12/2017 tarihinde oybirliği ile karar verildi.