Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2015/28987 Esas 2017/12575 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.

K A R A R

Davacı, davalı ile imzalanan komisyonculuk sözleşmesi gereğince aradığı niteliklerde taşınmaz bularak satıcı ile alım satım sözleşmesi imzalanmasına aracılık ettiğini, sözleşmede taşınmazın değeri olan 218.000,00 TL’nin % 3"ü oranında komisyon ücretinin satıcı tarafından ödeneceği, % 3 oranında ise alıcı tarafından ödeneceği ve taraflardan birinin satış sözleşmesinden vazgeçmesi halinde vazgeçen tarafın her iki tarafın ödemesi gereken komisyon ücretinin ödenmesinden sorumlu olacağının kararlaştırıldığını, davalı taşınmazı satın almaktan vazgeçince 22.1.2008 tarihinde her iki tarafın ödemesi gereken komisyon ücretini ödemesi için ihtarname gönderilmesine rağmen ödeme yapılmadığını ileri sürerek 13.080,00 TL"nin temerrüt tarihinden itibaren işleyecek ticari faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 6.540,00 TL"nin 02.02.2008 tarihinden itibaren işleyecek ticari faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, emlak komisyoncusu olarak davalı ile dava dışı daire sahibini buluşturduğunu ve aralarında dairenin satılması konusunda sözleşme imzalandığını, davalının daha sonra daireyi almaktan vazgeçmesi üzerine sözleşme gereği her iki tarafın ödemesi gereken komisyon ücreti olan 13.080,00 TL’nin tahsili amacıyla eldeki davayı açmış, mahkemece davanın kabulüne dair verilen kararın temyiz edilmesi üzerine dairemizce yapılan temyiz incelemesi sonucunda; 08.01.2008 tarihli sözleşmede % 3 komisyon ücreti kararlaştırıldığı ve diğer % 3 "lik kısım ise cezai şart olduğu, Borçlar Kanununun 161/son maddesi gereğince hakimin fahiş gördüğü cezaları tenkis ile mükellef olduğu ve bu hükmü res’en değerlendirmesi gerektiği belirtilerek tarafların sosyo ekonomik durumları araştırılarak cezai şartın fahiş olup olmadığı hususunda bir değerlendirme yapılarak sonucuna uygun karar verilmesi gerektiği gerekçesiyle bozulmuş, mahkemece, bozmanın gereklerine tam olarak uyulmamış cezai şartın tümden reddine karar verilmiştir. 818 sayılı B.K.nun 161/son maddesine göre geçerli olan sözleşmelerde hakimin fahiş gördüğü cezai şartta indirim yapabileceği düzenlenmiş, tamamen kaldırabileceğine ilişkin bir düzenlemeye yer verilmemiştir. Bu açıklamalardan sonra, yukarıda bahsedilen yasal düzenleme göz önünde bulundurulup dosyada bulunan deliller kapsamında cezai şartın fahiş olup olmadığına ilişkin bir değerlendirme yapılarak, fahiş ise indirim yapılarak sonucuna uygun bir karar verilmesi gerekirken, cezai şartın tamamen kaldırılarak karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup ,bozmayı gerektirir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz olunan hükmün davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 18/12/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.