MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık ... hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların, 5271 sayılı CMK"nın 231/12. maddesi uyarınca itiraza tabi olduğu, bu kararların temyizi mümkün olmadığı gibi, sanık müdafiinin 06/01/2015 tarihli dilekçesi üzerine Elbistan Ağır Ceza Mahkemesince itiraz konusu hakkında 22/04/2015 tarihinde karar verildiği belirlenerek yapılan incelemede;
I) Av. ...’in sanık ... hakkındaki hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri İle Yapılacak Ödemelerin Usul Ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 7. maddesinin 1. fıkrasının (a) bendi gereğince soruşturma aşamasında müdafii olarak görevlendirilen Av. ...’in görevinin iddianamenin kabul kararı verilmesi ile birlikte sona erdiği, ayrıca kovuşturma aşamasında sanığın 10/12/2012 tarihli duruşmada avukat talebinin olmadığını belirttiği gibi 5560 sayılı Yasa"nın 21. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK" nın 150. maddesinin 2. ve 3. fıkraları gereğince de sanığa zorunlu müdafii atanmasını gerektirecek bir durum bulunmadığı ve mahkemece de sanığa müdafii atanmadığı anlaşılmakla; soruşturma aşamasında sanığa ... tarafından atanan Av. ...’in sanık hakkındaki hükümleri temyize yetkisi bulunmadığından temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
II) Sanık ...’ın hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Düzce 2. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 01/12/2009 tarih ve 2009/584 E – 2009/933 K sayılı ilamı ile hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından verilen hapis cezalarının temyiz edilmeden kesinleşmesinden sonra ek kararla infazın durdurulmasına karar verildiği, hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından verilen hükümlerin Yargıtay incelemesinden geçerek 19/12/2012 tarihinde kesinleştiği, bu tarihin ise yargılamaya konu suç tarihinden sonra olması nedeniyle tekerrüre esas alınamayacağı, ancak sanığın adli sicil kaydında yer alan Nevşehir 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 09/01/2006 tarih ve 2006/66 E – 2006/642 K sayılı, 09/05/2012 kesinleşme tarihli ilamında yer alan konut dokunulmazlığını bozma suçuna ilişkin 12 ay hapis cezasının tekerrüre esas alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun"un 322.maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkrasından sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkartılarak yerine, “Nevşehir 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 09/01/2006 tarih ve 2006/66 E – 2006/642 K sayılı, 09/05/2012 kesinleşme tarihli ilamındaki konut dokunulmazlığını bozma suçundan verilmiş 12 ay hapis cezasının tekerrüre esas olduğu anlaşıldığından, 5237 sayılı TCK"nın 58/6. maddesi gereğince sanığa hükmolunan cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
III) Sanık ...’ın hakkında konut dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Olay yeri inceleme raporuna göre; ikamet giriş çelik kapısının ve bu kapının dış kısmında bulunan demir pervazlı kapının açık olduğu, pervaz kapı üzerinde zorlama izi olmadığının ve çelik kapı üzerindeki zorlama izlerinin eskiye ait olduğunun tespit edildiği gibi müştekinin de aşamalarda evinde ya da kapısında zarar bulunmadığını beyan ettiğinin anlaşılması karşısında; mala zarar verme suçunun ne şekilde oluştuğuna dair gerekçe gösterilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
2- Sanık hakkında düzenlenen iddianamede konut dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarında, TCK"nın 35. maddesinin uygulanması istenildiği halde CMK"nın 226. maddesi gereğince TCK"nın 35. maddesinin uygulanmama ihtimaline binaen ek savunma hakkı tanınmadan yazılı şekilde hüküm kurulmak suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
3- Sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 116/1. maddesi gereğince hükmolunan 8 ay hapis cezasından, aynı Kanun"un 119/1-c. maddesi uyarınca 1 kat artırım yapılırken 16 ay hapis cezası yerine hesap hatası sonucu 1 yıl 4 ay hapis cezasına, aynı Kanun’un 62. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılarak 13 ay 10 gün hapis cezası yerine 1 yıl 1 ay 10 gün hapis cezasına hükmedilmesi suretiyle fazla ceza tayini,
4- Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Düzce 2. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 01/12/2009 tarih ve 2009/584 E – 2009/933 K sayılı ilamı ile hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından verilen hapis cezalarının temyiz edilmeden kesinleşmesinden sonra ek kararla infazın durdurulmasına karar verildiği, hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından verilen hükümlerin Yargıtay incelemesinden geçerek 19/12/2012 tarihinde kesinleştiği, bu tarihin ise yargılamaya suç tarihinden sonra olması nedeniyle tekerrüre esas alınamayacağı, ancak sanığın adli sicil kaydında yer alan Nevşehir 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 09/01/2006 tarih ve 2006/66 E – 2006/642 K sayılı, 09/05/2012 kesinleşme tarihli ilamında yer alan konut dokunulmazlığını bozma suçuna ilişkin 12 ay hapis cezasının tekerrüre esas alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 23/10/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.