Dolandırıcılık suçundan sanık..."in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 157/1 ve 52/1. maddeleri gereğince 1 yıl 2 ay hapis ve 2,000,00 Türk Lirası adlî para cezaları ile cezalandırılmasına dair Pozantı Asliye Ceza Mahkemesinin 22/10/2015 tarihli ve 2015/45 esas, 2015/479 sayılı kararının infazı sırasında, 02/12/2016 tarihinde Resmî Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 34. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde yapılan değişiklik neticesinde infaza konu ilâmdaki suçun uzlaştırma kapsamına alındığından bahisle infazın durdurulması talebi üzerine infazın durdurulmasına ilişkin Pozantı Asliye Ceza Mahkemesinin 01/02/2017 tarihli ve 2015/45 esas, 2015/479 sayılı ek karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 14.01.2019 gün ve 94660652-105-33-8582-2018 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 21.01.2019 tarih ve 2019/5542 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre, sanığın üzerine atılı dolandırıcılık suçunun, hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmî Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendi gereğince uzlaşma kapsamına alınması sebebiyle Mahkemece dosyanın uzlaşma işlemlerinin yapılması için uzlaştırma bürosuna gönderildiği, uzlaştırmacı tarafından müştekiler ile sanığın adreslerine taahhütlü posta yoluyla uzlaştırma teklif formu çıkarıldığı ancak uzlaştırma teklif formlarının taraflarca imzalamadan iade edilmesini müteakip uzlaştırmacı tarafından uzlaştırma yapılamadığına dair rapor düzenlenerek dosyanın Mahkemeye iade edildiği ve Pozantı Asliye Ceza Mahkemesince cezanın infazının kaldığı yerden devamına dair 25/08/2017 tarihli ek karar verildiği, 05/08/2017 tarihli ve 30145 sayılı Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Ceza Muhakemesinde Uzlaştırma Yönetmeliği"nin "Uzlaşma teklifi" başlıklı 29/6. maddesinde yer alan, "Uzlaştırmacının uzlaşma teklifinde bulunacağı şüpheli, sanık, katılan, mağdur veya suçtan zarar gören ya da kanunî temsilcilerine iletişim araçlarıyla ulaşılamaması hâlinde açıklamalı uzlaşma teklifi büro aracılığıyla yapılır. Bu işlem uzlaştırmacının, büroya başvurarak teklif formunu vermesi üzerine gerçekleştirilir." şeklindeki düzenleme dikkate alındındığında, uzlaşma teklifinde bulunulacak müştekilere ve sanığa başka iletişim araçları kullanılarak ulaşılamaması halinde uzlaştırma bürosu aracılığıyla uzlaştırma teklifinin 7201 sayılı Tebligat Kanunu hükümlerine uygun olarak yapılması gerektiği, nihayetinde usulüne uygun bir uzlaştırma işlemi gerçekleştirilmeden uzlaşma sağlanamadığı gerekçesiyle düzenlenen rapora istinaden yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 Sayılı CMK.nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Olağanüstü nitelikte olan kanun yararına bozma yasa yoluna ancak, hâkim veya mahkemece verilip istinaf veya temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşen karar veya hükümlere karşı başvurulabilmesi ve bozulması talep edilen 25.08.2017 tarihli ek kararın, itirazı kabil bir karar olup, bu karara karşı hükümlü tarafından süresinde itiraz yoluna başvurulmasına rağmen, dosyanın merciine gönderilmediği, bu nedenle de kararın kesinleşmediği anlaşılmakla; 25.08.2017 tarihli kararın itiraz merciine gönderilip, sonucuna göre yeniden kanun yararına bozma isteminde bulunulması mümkün olduğundan, Pozantı Asliye Ceza Mahkemesinin henüz kesinleşmeyen 25.08.2017 tarih ve 2015/45-479 sayılı kararına yönelik yapılan kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 11.02.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.