MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ


DAVA :Taraflar arasındaki, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile fazla çalışma ücreti ve ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalılardan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hüküm süresi içinde temyizen incelenmesi taraflar avukatlarınca istenilmesi davacı avukatı tarafından duruşma talep edilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 07.02.2017 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davalılar adına Avukat... ile karşı taraf adına Avukat ... geldiler. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, iş sözleşmesinin haksız olarak feshedildiğini iddia ederek kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma ücreti ve ücret alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkeme, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanarak davanın kısmen kabulüne karar vermiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışmasının olup olmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 63 üncü maddesinde çalışma süresi haftada en çok 45 saat olarak belirtilmiştir.
Davacı işçinin fazla çalışma hesabının hizmet tespiti davasında dinlenen davalı tanık beyanlarına göre haftalık 3 saat olarak belirlenmiş ise de, bu davadaki tanık anlatımları haftalık 45 saatlik aşan çalışmayı ispat için yeterli değildir. İspatlanamayan bu alacağının tamamen reddi gerekirken yazılı şekilde kabulü isabetsizdir.
3-Uyuşmazlık konusu yıllık ücretli izin alacağının zamanaşımına uğrayıp uğramadığı konusu açıklığa kavuşturulmalıdır.
Dava, 20.07.2007 tarihinde 1086 sayılı Kanun döneminde açılan kısmî dava olup, davacının fesih tarihi ise 22.07.2006 dır. Hakkın doğumu tarihi itibariyle hüküm altına alınan yıllık ücretli izin alacağı 818 sayılı Borçlar Kanunu uyarınca fesih tarihinden itibaren 5 yıllık zamanaşımına tabi olup, dava dilekçesindeki 200,00 TL. lik bu talep 10.10.2014 harç tarihli ıslah dilekçesi ile artırılmıştır.
Türk Borçlar Kanunu’nun 154. maddesi (818 Sayılı BK 133/2) uyarınca, alacaklının dava açmasıyla zamanaşımı kesilir. Ancak zaman aşımının kesilmesi sadece dava konusu miktar için söz konusudur.
Dava açılmakla kesilen zamanaşımı 22.07.2011 tarihinde dolduğundan yıllık ücretli izin alacağının ıslah ile artırılan kısmı zamanaşımına uğramış olup, sadece dava dilekçesi ile istenilen 200,00 TL. ye hükmedilmesi gerekirken ıslaha karşı zamanaşımının hatalı değerlendirilip yazılı şekilde karar verilmesi usul ve kanuna aykırıdır.
F) SONUÇ:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, davalılar yararına takdir edilen 1.450.00 TL. duruşma avukatlık parasının karşı tarafa yükletilmesine, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere, 07.02.2017 gününde oybirliği ile karar verildi.