Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Alacaklı tarafından Gaziantep 2. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2008/181 esas, 2010/89 karar sayılı, 04.03.2010 tarihli ilamına dayalı olarak ilamlı icra takibine başlandığı, örnek 4-5 icra emri tebliği üzerine borçlunun, İcra mahkemesine başvurusunda dayanak ilamda "davanın kabulü ile 15.967 TL bedelin davalılardan tahsili ile davacıya verilmesine" hükmedilmesine karşın alacaklı tarafça bedelin tüm borçlulardan müşterek müteselsil olarak talep edildiği ileri sürülerek taşınmazlar üzerine konulan hacizlerin kaldırılmasının talep edildiği anlaşılmıştır.
İlamların infaz edilecek kısmı, hüküm bölümü olup, hükmün içeriğinin aynen infazı zorunludur. Gerek icra dairesi ve gerekse sınırlı yetkili İcra mahkemesi ilamın infaz edilecek kısmını yorum yolu ile belirleme yetkisine sahip değildir. (Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nun 08.10.1997 tarih ve 1997/12-517 E. -1997/776 K.; 22.03.2006 gün ve 2006/12-92 E.-2006/85 K.; 25.06.2008 gün ve 2008/12-451 E.- 2008/453 K. Sayılı ilamları).
Somut olayda; Gaziantep 2. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2008/181 esas, 2010/89 karar sayılı ilamının birinci fıkrasında "davanın kısmen kabulü ile 15.967 TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan tahsili ile davacıya verilmesine" şeklinde hüküm verildiğine göre borçluların müşterek ve müteselsil sorumlu kılınacak şekilde takip edilmeleri mümkün değildir. Bu hükme göre tahsiline karar verilen alacak miktarı ilamın borçlularından eşit miktarda istenebilir. İcra mahkemesinin ilamın hüküm fıkrasında yer almayan konularda yorum yolu ile sonuca gitmesi mümkün değildir.
Açıklanan nedenlerle istemin kısmen kabulüne karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde ret kararı verilmesi isabetsizdir.
SONUÇ  : Borçlunun temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İ.İ.K. 366 ve H.U.M.K.’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 24.01.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.