Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki alacaklı tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Alacaklı tarafından, borçlular hakkında 01.09.2006 tarihli sözleşmeye dayanarak genel haciz yolu ile takip başlatılmış sözleşmenin 6.maddesinde işleticinin sözleşmenin devamına imkan vermediği takdirde, 50.000 dolar cezai şart öngörülmüş ve ödeme emrinde bu sözleşme hükmü gereğince asıl alacak ile birlikte cezai şart da talep edilmiş olup takip bu şekliyle kesinleşmiştir. İcra dairesi talep olunan cezai şartın asıl alacak niteliğinde olmadığı, bir çeşit faiz anlamında olduğu, bu nedenle cezai şarta faiz yürütülemeyeceği değerlendirmesi ile alacaklının faiz talebini reddetmiş, işbu kararın düzeltilmesi başvurusu üzerine, icra mahkemesi de cezai şartın, faiz niteliği taşıdığı gerekçesi ile şikayeti reddetmiştir. Cezai şart, esas borca bağlı olarak vücuda gelen ve borçlunun borcunu ifa etmemesi veya geç yerine getirmesi ve yahut noksan ifa etmesi ve nihayet şart kılınan mahalde ifa etmemesi halinde, alacaklıya muayyen bir meblağı çoğunlukla bir miktar paranın tediyesi şartını kapsayan bir taahhüttür (BK.158-161).Gecikme faizi kanun ile kabul edildiği halde, cezai şart bir hukuki muameleye dayanır. Gecikme faizinde bir para borcunun geç ödenmesi söz konusu iken cezai şartın para borçlarının yanında akdin icra edilmemesi, noksan olarak icrası, akdin muayyen zamanda ve şart kılınan mahalde icra edilmemesi hallerinde de, sözleşme ile kabul edilmesi mümkündür. (HGK.2004/19-357 K.2004/360 T.16.06.2004) Özetlenen Hukuk Genel Kurulu Kararına göre cezai şart sözleşmeye dayanan bir alacak olup, faiz değildir. Bu itibarla cezai şarta, sözleşme gereğini yerine getirmeyenin, temerrüde düştüğü tarihten itibaren faiz yürütülebilir.
Somut olayda borçluya ödeme emri tebliğ edilmiş ve takip de kesinleşmiş olduğuna göre borçlu temerrüde düşmüştür. Kesinleşme tarihinden itibaren, cezai şart içinde faiz hesaplaması gerekeceğinden bu konudaki talebi reddeden icra dairesi kararının iptali ile şikayetin kabulüne karar vermek gerekirken yazılı gerekçe ile reddine dair hüküm tesisi isabetsizdir.
SONUÇ  : Alacaklının temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İ.İ.K. 366 ve H.U.M.K.’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 17.01.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.