MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Sanık müdafiinin sanık hakkında kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanık ...’ün 19/10/2011 havale tarihli dilekçesi ile müdafii talep etmesi üzerine Mahkemenin talebi ile barodan sanık müdafii olarak Av. ...’ın atandığı, sanığın istinabe mahkemesinde, 04.03.2014 ve 21.04.2014 tarihlerinde vermiş olduğu savunmasında müdafii istemediğini belirtmesi nedeniyle anılan müdafiinin görevinin sona erdiği gibi, 5271 sayılı CMK"nın 150. maddesinin 2. ve 3. fıkraları gereğince de sanığa zorunlu müdafi atanmasını gerektirecek bir durumun da bulunmadığı halde, sanığa mahkemece atanan müdafiinin duruşmaya çağrılması üzerine yüzüne karşı tefhim edilen 16/12/2014 tarihli karar, sanık müdafii ... tarafından temyiz edilmiş ise de, anılan müdafiinin sanık hakkında verilen kararı temyize yetkisinin bulunmadığı gözetilerek, 5271 sayılı CMK"nın 150/2-3. maddesi gereğince hükmü temyize yetkisi bulunmayan sanık müdafiinin temyiz isteminin, 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2) Sanığın, hakkında kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Bozma üzerine yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve taktirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 19/12/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.