Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki alacaklı vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Alacaklının takibine dayanak yaptığı Ankara 15. Asliye Hukuk Mahkemesi’nin 1997/475 E. 2000/345 K. Sayılı ilamı 21.02.2001 tarihinde kesinleşmiştir. Bu nedenle somut olayda İİK.nun 40. maddesinin uygulama yeri bulunmadığı gibi icra mahkemesinin karar gerekçesinde yer alan açıklamanın da somut olayla ilgisi yoktur. Borçlu tarafça ilamda yazılı vekile ödeme emri çıkarılmadığından icra mahkemesine yapılan başvuru sonucunda mahkemece icra emri de dahil olmak üzere borçluya yapılan tebliğ işlemlerinin iptaline 03.06.2004  tarihinde 2004/221 E. 490 K. Sayılı dosya ile karar verildiği görülmüştür. Borçlu vekiline ikinci kez usulüne uygun olarak icra emri çıkarılması ve tebliğ edilmesi için önceki kararın kesinleşmesi gerekmez ne var ki incelenen icra dosyasında icra mahkemesinin tebligatın iptaline ilişkin kararında 15.06.2004 tarihinde kesinleştiği görülmüştür. İkinci kez tebliğ olunan icra emrine karşı borçlunun yeniden ikinci defa itiraz ve şikayet hakkı doğduğundan icra mahkemesince yapılması gereken iş şikayet nedenleri incelenip daha önce kesinleşen aynı konudaki kararda hüküm altına alınan konularda vereceği karara kesin hüküm teşkil edebilecek hususlarda irdelenerek bir karar vermekten ibaretken, İİK.nun 40. maddesinden bahisle eksik inceleme ile takibin durdurulmasın karar verilmesi isabetsizdir.
SONUÇ  : Alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK 366 ve HUMK’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 26.11.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.