Özel belgede sahtecilik suçunda vasıf değişikliği ile 5809 SKM - Kamu kurum ve kuruluşları vb tüzel kişiliklerin araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/9097 Esas 2020/12268 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi         2018/9097 E.  ,  2020/12268 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik suçunda vasıf değişikliği ile 5809 SKM, kamu kurum ve kuruluşları, vb. tüzel kişiliklerin araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık
HÜKÜM : Sanığın 5809 sayılı E- Haberleşme Yasasının 63/10 maddesine muhalefet suçundan açılan kamu davasının düşürülmesi, nitelikli dolandırıcılık suçundan beraat

Nitelikli dolandırıcılık suçundan sanığın beraatine, 5809 sayılı E- Haberleşme Yasasına muhalefet suçundan açılan kamu davasının düşürülmesine ilişkin hükümler, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılan adına 0507 472 42 05 numaralı telefon GSM hattı aboneliğinin, katılanın bilgi ve rızası dışında kimlik bilgileri kullanılarak sahte olarak açıldığı ve bu telefon hattını kullanımından dolayı fatura borcunun ödenmemesi üzerine katılan aleyhine icra takibi yapıldığı, suça konu abonelik sözleşmesinin ekinde katılana ait kimlik fotokopisi kullanılarak sanığın sahibi ve yetkilisi olduğu TA-OS İletişim isimli iş yerinde düzenlendiği, bu suretle sanığın üzerine atılı suçları işlediğinin iddia edildiği olayda,
1-5809 sayılı E- Haberleşme Yasasına muhalefet suçundan açılan kamu davasının düşürülmesine ilişkin hükme yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 31.12.2012 tarih, 2011/3-222 esas ve 2012/5, 25.09.2007 tarih ve 194-189, 27.12.2005 tarih ve 121-171 ile 16.12.1997 tarih ve 307-318 sayılı kararları başta olmak üzere birçok kararında da vurgulandığı üzere, ön ödeme sonucu verilen düşme kararları da 5271 sayılı CMK"nin 223. maddesinde sayılan hükümlerden olup, bu kararların temyiz edilebilirlik sınırı 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince hüküm tarihi itibariyle halen uygulanma zorunluluğu bulunan 1412 sayılı CMUK’nin 305. maddesinin 2. fıkrasının 1. bendine göre saptanması gerektiğinden, ön ödemeye esas alınan miktarın temyiz edilebilirlik sınırını belirleyeceği cihetle; 14.04.2011 tarih ve 27905 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 6217 sayılı Kanun"un 26.
maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"un geçici 2. maddesi uyarınca temyiz kesinlik sınırının 14.04.2011 tarihinden itibaren 3000 TL"ye çıkartılmış olması nedeniyle, sanık hakkında 5809 sayılı yasaya muhalefet suçundan ön ödemeye esas alınan 1.179.80 TL"nin miktarı itibarıyla belirtilen kesinlik sınırının altında kaldığı anlaşıldığından, katılan vekilinin temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2- Nitelikli dolandırıcılık suçundan sanığın beraatine ilişkin hükme yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanık savunması, katılan beyanı, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre sanığın üzerine atılı suçu işlediğine dair yeterli delil bulunmadığına yönelik mahkemece verilen beraat hükmünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılama sonunda, isnat edilen suçun işlendiğine dair yeterli delil bulunmadığı gerekçe gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin, beraat hükmünün kanuna aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 15/12/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.