MAHKEMESİ : İ...3. İŞ MAHKEMESİ

Davacı, kıdem tazminatı ile yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesi ile özetle; davacının davalı işyerinde 19/10/1998 - 31/01/2014 tarihleri arasında operasyon uzmanı olarak çalıştığını, davacının 15 yıl 3600 gün primi bulunduğundan iş akdini haklı olarak feshettiğini, davacının fazla mesai yaptığını ileri sürerek, kıdem tazminatı, yıllık ücretli izin alacağı ile fazla mesai alacaklarını istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili cevap dilekçesinde özetle;davacının istifa ederek ayrıldığını, istifadan 10 gün sonra başka bir firmada çalışmaya başladığını,davacının iş sözleşmesinde fazla çalışma yapacağının kararlaştırıldığını ve ücret içerisinde fazla çalışma karşılığının olduğunu, fazla çalışma ile ilgili taleplerinin zamanaşımına uğradığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece toplanan deliller,tanık beyanları,bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamının değerlendirilmesinde;davacının 1475 Sayılı İş Kanunun 14. Maddesinin 1. fıkrasının 5 numaralı bendi gereği emeklilik konusunda yaş hariç 15 yıl 3600 gün şartını yerine getirdiğinden iş akdini haklı nedenle feshederek kıdem tazminatına hak kazandığı,davacı fazla mesai ücreti talep etmiş ise de; taraflar arasında sözleşmeye göre fazla mesai ücretinin ücrete dahil edildiği,davacının ancak yıllık 270 saatten fazla olan çalışmalarının fazla çalışma olarak değerlendirilebileceği, bilirkişice hesaplandığı üzere davacının maksimum fazla çalışmasının yıllık 225 saat olduğu bu durumda davacının fazla çalışma talebinin yerinde olmadığı,davacı yıllık izin ücreti talep etmiş olup; davacının hizmet süresine göre yıllık izin süresi 270 gün olup, davalı tarafça dosyaya sunulan yıllık izin formlarında davacının 235 gün yıllık izin kullandığı, davacının kullandırılmayan yıllık izin süresi 35 gün olduğunun anlaşıldığı,davacının alması gereken izin ücreti alacağının bilirkişice 3.488.98 TL olarak hesaplandığı ve hesaplanan izin ücretinden davalı tarafca yapılan 1.301.00 TL ödemenin tenzili ile geriye kalan 2.187.98 TL"nin davacının yıllık izin ücreti alacağının kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasında yıllık ücretli izin alacağının hesabı noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut uyuşmazlıkta davacı işçinin hizmet süresinin 19/10/1998-31/01/2014 tarihleri arasında gerçekleştiği hususu ihtilafsızdır.Yıllık ücretli izin alacağı hesap edilirken 1998 yılından 4857 Sayılı Yasa"nın yürürlüğe girdiği 10.06.2003 tarihine kadar 1475 Sayılı Yasa"nın yıllık ücretli izin maddesindeki sürelere göre;10.06.2003"den sonrası için ise 4857 Sayılı Yasa"ya göre yıllık ücretli izin alacağının hesaplanması gerekir. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda yıllık ücretli izin alacağının tamamının 4857 Sayılı Yasa"ya göre hesap edilmesi hatalı olup,kararın bozulmasını gerektirmektedir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 19.01.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.