MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Sanıklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümlere yönelik sanıklar müdafiinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanıklar ..., ..., ...’ın bozmadan sonra istinabe mahkemesinde 22/12/2014 tarihli duruşmada alınan ifadelerinde müdafi taleplerinin bulunmadığı gibi, zorunlu müdafii atanmasının da gerekli olmadığı halde, bozmadan önce kovuşturma sırasında zorunlu olarak atanan müdafi Av. ......(...)’nun kendisine tebliğ edilen 26/02/2015 tarihli kararı, temyiz etmiş ise de, atanan zorunlu müdafiinin, müdafiilik görevinin sona ermiş olduğu anlaşıldığından, temyize hakkı bulunmayan müdafiinin temyiz isteminin aynı Kanun"un 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2-Sanıklar ... ve ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz istemlerininn incelenmesinde;
Yokluklarında verilen hükmün sanıklara 24/01/2019 tarihinde usulüne uygun tebliğ edildiği, gerekmediği halde sanıklara tekrar 18/02/2019 tarihinde yapılan tebligatın ayrıca temyiz hakkı vermeyeceği nazara alınarak, usulüne uygun şekilde 24/01/2019 tarihinde tebliğ edilen hükmü, yasal bir haftalık temyiz süresinden sonra 21/02/2019 günlü havale tarihinde temyiz eden sanıkların, süresinde olmayan temyiz istemlerinin, 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
3-Sanık ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Bozma üzerine yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 10.12.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.