MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, kıdem tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 29/03/2016 gününde oyçokluğu ile karar verildi.

KARŞI OY

Davacı vekili, davalıya ait işyerinde çalışırken Sosyal Güvenlik Kurumundan aldığı 04.06.2013 tarihli yaş yaş hariç prim gün ve yıl koşullarını taşıdığına dair belge aldığını ve 05.06.2014 tarihli noter ihtarı ile 1475 sayılı İş Kanunu’nun yürürlükte olan 14. Maddesi uyarınca iş sözleşmesini feshettiğini belirterek kıdem tazminatı talep etmiştir.
Davalı işveren vekili ise davacının 04/06/2013 günü saat 09:00 sıralarında müvekkili şirkete ve şirket temsilcisine karşı hakaret ve küfür ettiği, akabinde işyerini terk ettiği için tutanak tutularak 4857 sayılı kanunun 25/2 maddesi gereğince iş sözleşmesinin feshedildiğini, müvekkili şirketin haklı olarak feshinden önce davacı işçi tarafından emekliliğe hak kazandığına dair bir belge sunulmadığını, bu nedenlerle davacının kıdem tazminatına hak kazanamayacağını, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece yapılan yargılama sonunda, tutanak tanzim eden tanıkların beyanı esas alınarak, her ne kadar davacı 3600 gününü doldurmuş ve emeklilik şartlarına hak kazanmış olsa da işyerinden ayrılması emeklilik nedeniyle olmayıp işyerine ve temsilcilerine hakaret ve küfrederek işyerinden ayrıldığı ve iş akdinin davalı işveren tarafından haklı nedenle feshedildiği gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Kararın davacı vekili tarafından temyizi üzerine çoğunluk görüşü ile kararın onanmasına karar verilmiştir.
Somut uyuşmazlıkta feshin kimin tarafından yapıldığı ve işyerinde işveren vekili konumunda olan ve yeminsiz olarak dinlenen davalı tanık anlatımlarına itibar edilip edilmeyeceği önem kazanmaktadır.
Öncelikle usulü açısında tutanak düzenleyen tanıkların yeminsiz dinlenmesi, 6100 sayılı HMK.’un 256 ve 257. Maddeleri uyarınca yeminsiz dinlenecek tanıklardan olmadığından yeminsiz dinlenilmeleri usule aykırıdır. Yeminsiz ve işyerinde çalışan oldukları kabul edildiğine göre ise tanıklıklarına güveni etkileyecek durumları neden ile tanıklıklarına itibar edilmesi de doğru değildir.
Diğer taraftan, dosya içeriğine göre davacının ayrıldığı iddia edilen ve tutanak tutulan 04.06.2013 tarihinde kurumda kıdem tazminatına hak kazanacak şekilde belgeyi almış ve ertesi gün 05.06.2013 tarihinde noter ihtarı ile iş sözleşmesini feshettiğini bildirmiştir. Davalı işveren ise işveren vekili konumunda olan yeminsiz dinlenen tanıkların tek taraflı tuttuğu tutanak ile davacının “izin vermeyen amirine sende adam değilmişsin, böyle işinde işyerinin de içine edeyim, Allah hepinizi belasını versin” diyerek işyerini terkettiğini savunmuş ve iş sözleşmesini 06.06.20015 tarihli noter ihtarı ile haklı nedenle feshettiğini belirten ihtarı göndermiştir.
Somut uyuşmazlıkta işverence tek taraflı her zaman düzenlenmesi muhtemel tutanağa bir an için itibar dilse bile davacı işçinin feshi daha öncedir. Davacı emeklilik koşulları nedeni ile iş sözleşmesini feshetmiştir. Kaldı ki yeminsiz dinlenen ve beyanlarına bu nedenle itibar edilmeyen tanıkların beyanlarının dikkate alınması da doğru değildir. Yerel mahkeme kararın onanması hatalıdır. Bu nedenle çoğunluğun davacının iş sözleşmesini haklı nedenle feshetmediği, iş sözleşmesinin davalı tarafından haklı nedenle feshettiği görüşüne katılınmamıştır. 29.03.2016