Taraflar arasındaki yargısal faaliyetten kaynaklanan tazminat davasından dolayı; Yargıtay 19. Hukuk Dairesi’nce ilk derece mahkemesi sıfatıyla verilen 30.10.2010 gün ve 2010/2869 E.- 2011/13865 K. sayılı kararın davacı A.. T.. yönünden bozulmasını, diğer davacı .. Demir Sanayi ve Ticaret Ltd Şti yönünden temyiz dilekçesinin reddini kapsayan ve Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"ndan çıkan 18.05.2011 gün, 2011/19-54 Esas, 2011/315 Karar sayılı ilamın, karar düzeltme yoluyla incelenmesi davacılar tarafından verilen dilekçe ile istenilmesi ve istemin reddine karar verilmesi üzerine, davacılar tarafından tavzih olarak adlandırılan dilekçe ile yeniden inceleme talebinde bulunulmuş olmakla; Hukuk Genel Kurulu’nca dilekçe, düzeltilmesi istenen ilam ve dosyadaki ilgili bütün kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Dava yargısal faaliyetten dolayı devlet aleyhine açılan tazminat istemine ilişkindir.
Davacılar A.. T.. ve T..D..San. Tic. Ltd. Şti, 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 573 ve devamı (6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 46 ve devamı) maddeleri uyarınca devlet aleyhine açtığı davada maddi ve manevi tazminat istemine bulunmuştur.
Yargıtay 19. Hukuk Dairesi’nce 07.07.2009 gün 2009/984-6944 sayılı karar ile Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 573. maddesindeki koşullar gerçekleşmediğinden davanın reddine karar verilmiştir.
Davacılar adli yardım talepli temyiz isteminde bulunmuş, ilgili dairece adli yardım talebinin reddine karar verilmiştir.
Bu kararın temyiz edilmesi üzerine, Hukuk Genel Kurulu 27.01.2010 gün 2010/19-49-10 sayılı kararı ile “…İlk derece mahkemesi sıfatıyla davacı tarafın adli yardım talebi yönünden işin esasına girilerek yasal şartların bulunup bulunmadığının değerlendirilmesi ve bu şartların varlığı halinde davacı tarafın bu kurumdan yararlandırılması; adli yardım talebinin şartlarının bulunmadığının tespiti halinde ise, usulünce temyiz harç ve giderlerinin yatırılması için süre verilip sonucuna göre bir karar verilmesi” gereğine işaretle bozulmuştur.
Yargıtay 19 Hukuk Dairesi’nce bozma ilamına uyulmasına karar verildikten sonra 30.10.2010 gün 2010/2869-13865 sayılı karar ile davacı asil A..T..’nun adli yardım isteminin kabulüne, davacı ..... Demir Sanayi Limited Şirketinin adli yardım isteminin ise reddine karar verilmiştir.
Davacı A.. T.. kendi adına asaleten diğer davacı Şirketi temsilen; kararı temyiz etmiş, Hukuk Genel Kurulu 18.05.2011 gün ve 2011/19-54 -315 sayılı kararı ile, davacı Şirketin adli müzaheret talebinin reddine dair Özel Daire’ce verilen hüküm kesin olup, davacı T.. D. Sanayi Ticaret Limited Şirketi yönünden temyiz dilekçesinin reddine, davacı A.. T..’nun temyiz itirazlarının kabulü ile, Yargıtay üyesi olan davalı hakim aleyhine açılan davada ilk derece mahkemesi olarak Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun görevli olması nedeniyle, görevsizlik kararı verilmek üzere kararının bozulmasına, bozma nedenine göre diğer temyiz itirazlarının incelenmesine bu aşamada yer olmadığına…”  karar vermiştir.
Davacı A.. T.. kendi adına asaleten diğer davacı Şirketi temsilen karar düzeltme isteminde bulunmuş; davacı T... D.. Sanayi Ticaret Limited Şirketi’nin karar düzeltme istemi yönünden; “davacı Şirketin adli müzaheret talebinin reddine dair Özel Daire’ce verilen hüküm kesin olup, kanun yoluna başvurulamayacağından; davacı T..Sanayi Ticaret Limited Şirketi’nin karar düzeltme isteminin bu nedenle reddine, davacı A..T..’nun karar düzeltme istemi yönünden ise karar düzeltme isteğinin reddine karar verilmiştir.
Davacılar 11.06.2012, 04.09.2012 ve 22.11.2012 tarihli dilekçeler ile davacı T.. D...San. Tic Ltd Şti’nin adli yardım talebinin reddine karar verilmesinin yerinde olmadığını savunarak kararın düzeltilmesini istemiştir.
6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu adli yardım talebinin incelenmesini düzenleyen 337. maddesine göre, adli yardım talebi hakkında duruşma yapılmaksızın karar verilebileceği, adli yardım talebinin kabul veya reddine ilişkin kararlara karşı kanun yoluna başvurulamayacağı ancak, adli yardım talebi reddedilirse, sonradan gerçekleşen bir sebebe dayanılarak tekrar talepte bulunulabileceği düzenlenmiştir.
Mevcut bu düzenleme dikkate alındığında adli yardım talebinin reddine dair karara karşı kanun yoluna başvurulması imkanı bulunmamaktadır. Bu nedenle davacıların dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı A..T..’nun kendisine asaleten T.. D.. San. Tic Ltd. Şti temsilen verdiği dilekçenin REDDİNE, 19.12.2012 gününde oybirliği ile karar verildi.