MAHKEMESİ : İstanbul 17. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 03/06/2014
NUMARASI : 2012/264-2014/237


Davacı B.. M.. vekili Avukat D.. B.. tarafından, davalılar K.. B.. ve diğeri aleyhine 24/07/2012 gününde verilen dilekçe ile rücuen alacak istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 03/06/2014 günlü kararın Yargıtay’ca duruşmalı olarak incelenmesi davalılardan B..M..vekili, duruşmasız olarak incelenmesi de davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne, tebligat gideri verilmediğinden davalı B..M..."nın duruşma isteminin reddine karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre tarafların aşağıdaki bendin kapamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2- Davalının diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, rücuen alacak istemine ilişkindir. Mahkemece, istemin bir bölümü kabul edilmiş; karar, davacı ve davalılardan B.. M.. tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, teşvik belgesi sahibi olan dava dışı şirkete, davalının yazısı üzerine indirimli tarife yerine normal tarife uygulanması nedeniyle dava dışı şirketin açtığı dava sonunda, normal tarife ile indirimli tarife arasındaki farkı ödemek zorunda kaldığını, bu davada aleyhine verilen hükmü temyiz etmesi nedeniyle temyiz harcı ve onama harcı yatırdığını ve bu suretle zarara uğradığını belirterek, hem dava dışı şirkete ödediği tutarın ödemeye yol açan davalıdan rücu yolu ile alınmasını, hem de temyiz giderlerinin ödetilmesini istemiştir.
Davalı ise davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme, davacı tarafından icra dosyasına ödenen miktar ile B.. M.. 2010/9 esas ve 2010/193 karar sayılı dava dosyasında ödenen temyiz harcı ve onama harcının davalı B.. M.. tahsiline, diğer davalı yönünden ise davanın husumetten reddine karar vermiştir.
Davacı aleyhine T.. M.. dava açılmasına ve bu itibarla davacının o davada masraf yapmasına davalının eyleminin sebep olduğu belirtilerek temyiz ve onama harcı talep edilmiştir. Davacı aleyhine açılan davanın kabulüne karar verilmiş ve davacının temyizi üzerine karar Y.. D.. tarafından onanarak kesinleşmiş ve davacının temyizinin haksız olduğu anlaşılmıştır. Şu halde, mahkemece istemin bu bölümünün reddi gerekirken yazılı şekilde kabulüne karar verilmiş olması doğru görülmemiş, bu nedenle kararın bozulması gerekmiştir.
3-Davacının diğer temyiz itirazlarına gelince;
Davacı, dava dilekçesinde ödeme tarihinden itibaren faiz isteminde bulunmuştur. Rücu yoluyla ödetilmesi istenen davalarda davacının zararının ödeme gününde oluştuğu benimsenerek, kabul edilen tazminata ödeme gününden itibaren faiz yürütülmesine karar verilmesi gerekir. Mahkemece, bu husus gözetilmeksizin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faize karar verilmiş olması nedeniyle kararın bozulması gerekmiştir.
4-Tarafların diğer temyiz itirazlarına gelince;
492 sayılı H.. K.. 13/j maddesi uyarınca; G.. B.. dâhil idarelerin bu Kanunun 1 ve 3 sayılı tarifelerine giren bütün işlemleri harçtan müstesnadır. Şu halde, davalı H.. M.. davada harçtan sorumlu tutulması doğru değildir. Mahkemece, davalı harçtan muaf olduğundan, harç alınmasına yer olmadığına ve davacı tarafından yatırılan 1/4 peşin harcında karar kesinleştiğinde ve istek halinde davacıya iadesine karar verilmesi gerekir. Açıklanan nedenle kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) nolu bentte gösterilen nedenle temyiz eden davalı B.. M.. yararına, (3) nolu bentte gösterilen nedenle davacı yararına,(4) nolu bentte gösterilen nedenle taraflar yararına BOZULMASINA, tarafların diğer temyiz itirazlarının ilk bentte açıklanan nedenler ile reddine ve davacıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 16/12/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.