Dolandırıcılık suçundan şüpheli ... hakkında yapılan soruşturma evresi sonunda Malatya Cumhuriyet Başsavcılığınca verilen 20.07.2018 tarih ve 2018/18101-11384 sayılı kovuşturmaya yer olmadığına dair karara yönelik itirazın reddine ilişkin mercii Malatya 1. Sulh Ceza Hâkimliğinin 13.09.2018 tarih ve 2018/2793 değişik iş sayılı kararı aleyhine yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 03.04.2019 gün ve 94660652-105-44-3322-2019 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 11.04.2019 gün ve 2019/38105 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
5271 sayılı Kanun’un 160. maddesi uyarınca, Cumhuriyet savcısının, ihbar veya başka bir suretle bir suçun işlendiği izlenimini veren bir hâli öğrenir öğrenmez kamu davasını açmaya yer olup olmadığına karar vermek üzere hemen işin gerçeğini araştırmaya başlaması gerektiği, aynı kanunun 170/2. maddesi gereğince yapacağı değerlendirme sonucunda, toplanan delillerin suçun işlendiği hususunda yeterli şüphe oluşturduğu kanısına ulaştığında iddianame düzenleyerek kamu davası açacağı, aksi halde ise anılan kanunun 172. maddesi gereği kovuşturma yapılmasına yer olmadığına dair karar vereceği, buna karşın Cumhuriyet savcısının 5271 sayılı Kanun’un kendisine yüklediği soruşturma görevini yerine getirmediği, ortada yasaya uygun bir soruşturmanın bulunmadığı durumda, anılan kanunun 173/3. maddesindeki koşullar oluşmadığından, itirazı inceleyen merciin Cumhuriyet savcısının soruşturma yapmasını sağlamak maksadıyla itirazın kabulüne karar verebileceği yönündeki açıklamalar karşısında,
Soruşturma dosyasına göre, müştekinin iddiası kapsamında müştekinin 25 yıldan bu yana şüpheliyi tanıdığı, şüpheli ve babasının "İlgi Kuyumcusu" adlı kuyumculuk dükkanını işlettikleri, müşteki ile şüpheli arasında samimiyet ve güven ilişkisi olduğu, elinde bulunan 196.000,00 Türk lirasını yatırım amacıyla bir süreliğine şüpheliye bıraktığı, zaten 161.500,00 Türk lirasının aynı amaçla daha önceden şüpheliye teslim edilmiş olduğu, kazancını almak amacıyla Malatya iline giden müştekinin şüpheliye ulaşamadığı ve şüphelinin iflas edip kaçtığı yönünde bilgi edindiği, müştekinin gelişen olaylar karşısında şüphelinin kendisini dolandırmak kastıyla hareket ettiğini anlayarak şikayette bulunduğu cihetle ve benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 01.04.2014 tarih ve 2012/14670-2014/6046 sayılı ilâmında "Güveni kötüye kullanma suçunun oluşabilmesi için ise; failin bir malın zilyedi olması, malın iade edilmek veya belirli bir şekilde kullanmak üzere faile rızayla tevdi ve teslim edilmesi, failin kendisine verilen malı, veriliş gayesinin dışında, zilyedi olduğu malda malikmiş gibi satması, rehnetmesi tüketmesi, değiştirmesi veya bozması ve benzeri şekillerde tasarrufta bulunması ya da devir olgusunu inkar etmesi şeklinde, kendisine veya başkasına yarar sağlaması gerekmektedir." şeklinde belirtildiği hususu nazara alındığında, şüphelinin ifadesinin alınması, komşu iş yeri sahiplerinin ve şikayet dilekçesinde belirtilen ... isimli şahsın tanık beyanının tespiti, şüphelinin taşınmazları ve hisselerine haciz konulup konulmadığının belirlenmesi ile sonucuna göre şüphelinin hukukî durumunun tayin ve takdiri edilmesi gerekirken, olayın hukuki ihtilaf mahiyetinde olduğundan bahisle eksik soruşturmaya ve değerlendirmeye dayalı verilen kovuşturmaya yer olmadığına dair karara karşı yapılan itirazın kabulü yerine, yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden, 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Kanun yararına bozmaya atfen düzenlenen ihbarnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden, Malatya 1. Sulh Ceza Hâkimliğinin 13.09.2018 tarih ve 2018/2793 değişik iş sayılı kararının, 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi gereğince BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde merciince yerine getirilmesine, 13.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.